Στην καγκελόπορτα μπροστά

στην πύλη

ο νυχτοφύλακας κοιτάζει

προς του δρόμου το σκοτάδι 

Τώρα που έπεσε το βράδυ

αρχίζει η δύσκολή του η δουλειά

( Μονάχα η φωνή του γκιώνη

και που αλυχτούν κάτι σκυλιά )

Ανάβει πρώτα το τσιγάρο

βαριά με σκέψη η ρουφηξιά

το βλέμα στέλνει παραπέρα

τον χώρο εποπτεύει

διακριτικά

 Όλα δικά του είναι τώρα

και ποιος μπορεί να τ ‘αρνηθεί

Οι μηχανές και τα φουγάρα

κι όλο το εμπόρευμα στο σιλό

το χώμα κάτω που πατάει   

κι αυτός  ο αέρας ο πηχτός…

…μέχρι  που να ανατείλει η μέρα

‘’Απαγορεύεται η είσοδος εις πάντας!

Stop!  Και Alt! Κανένας δε θα μπει !’’

(τη σκέψη  διακόπτει τώρα

 κάποιου  γρύλου η φωνή )

Είναι αλήθεια πως το πρωί

πάλι μπροστά

θα μπούν οι μηχανές

και θα ξεκαθαρίσει το τοπίο

Eίναι αλήθεια πως

θα πάει να κοιμηθεί

 Η νύχτα πάλι θα ξανάρθει

όλα δικά του θα είναι πάλι

Και ποιός μπορεί να τ’ αρνηθεί…