Λοιπόν, τι μπέρδεμα

Η μνήμη χρονοταξικά αβυθομέτρητη

Παμφάγος, χάος αχανές, αχόρταγο

Μα συνωστίζονται μέσα της φύρδην – μίγδην

Τα διάφορα που διασώθηκαν τυχαία  

Με κόπο ή σε σύγχυση ή και απρόθυμα

Μοναδικά, αδιάφορα, πολύτιμα ή ευτελή

Και πόσα τα χαμένα

Που αποθηκευτήκαν όμως κι εκείνα κατά λάθος, αχ

Κι όλα μετατοπίζονται συνέχεια

Αίφνης φωτίζονται, χάνονται πάλι

Πλέουνε στο κενό, το μη κενό

Ανθρώπων τμήματα, κομμάτια ζώων, φαντασμάτων

Πχ, μισό βαρύ γραφείο, μια βιεννέζικη καρέκλα

-μόνο η καμπύλη της

Τα μάτια (κίτρινα) ενός ξαδέλφου, δυο πλεξούδες

Σκιά προμάμμης, δάσκαλος ακέφαλος – ποιος να ’ναι

Πέλμα τραυματισμένο σκύλου

Ένα μισολιωμένο ροζ κερί από γενέθλια, μια πετονιά

Ψίχουλα από κέικ με φρούτα, μια μουσική

Από γρατζουνισμένο δίσκο, σκόρπιοι στίχοι

Στης πικροδάφνης τον ανθό, τριανταφυλλάκι

Θραύσματα κρύσταλλου, χαρτιά, πολλά χαρτιά

Χέρι μιας πάνινης μαϊμούς

Λίγο γαλάζιο από ντεσεβώ ξεθωριασμένο

Ήχος από ψιλή βροχή, ίχνος κοκτέιλ οσμών

Γαζία, πορτοκάλι γιάφας, γκάζι, αναΐς

Τι αποθήκη, αεικίνητη-

Το είπαμε:

Συνέχεια εμφανίζονται, εξαφανίζονται

Άσχετα υποκείμενα και αντικείμενα

Πώς να ταχτοποιήσεις, πώς να ταχτοποιηθείς στη μνήμη σου;