• Μέλισσες:

ένας τρόπος να μιλήσεις για την ποίηση, την αγάπη, την φροντίδα, την οργάνωση της κυψέλης, τα μαθηματικά. Η παράξενη εκδήλωση του μοναδικού πνεύματος που το εκφράζει η κυψέλη. Η  βασίλισσα  ως λειτουργία, ως  μεταφορά και μια  περιπέτεια της γραφής, μια επινόηση, ένα ποιητής εξόριστος στην Αγγλία που έγινε μελισσοκόμος και το αποκάλυψα στον κόσμο εγώ. Το μέλι της ιστορίας. Το Πνεύμα του μελισσιού.

• Αινίγματα:

Μου άρεσαν μικρή να τα απαντώ ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι μονοσήμαντα τον κόσμο, σαν να υπάρχει μόνο μια σωστή απάντηση για κάθε ερώτηση και την μαθαίνεις απ΄έξω. Κάποιος κλέβει εδώ, αλλά είναι ένα παραδοσιακός έμμετρος τρόπος να αφηγηθείς  και το δανείστηκα για να πω μια ιστορία μνήμης για την Αφρική. Τα αινίγματα χαραγμένα στη ράχη μιας κολοκύθας, ένα έπος πανάρχαιο σε ένα πολιτισμό χωρίς γραφή.

• Κύμα:

Πάλη μαζί τους στις άγριες παραλίες της Καλύμνου όπου αντί να κολυμπώ ανακάλυπτα τη χαρά να αφήνω να με παρασύρει. Η μεγάλη αρχέγονη στοιχειακή πλευρά του νερού, η ορμή που εν τέλει διδάσκει να γίνεσαι ένα με το σύμπαν εξ απαλών ονύχων. Αργότερα έγινε όνειρο, εξιδανίκευση, Παπαδιαμάντης και σχοίνισμα κληρονομίας, ειδυλλιακή εικόνα, πάθος, μεταφορές, λευκός αφρός, προβατάκια και όλα όσα γράφονται.

• Έρωτας:

Άσμα ασμάτων, μεταφορά, εξιδανίκευση, αιώνια εφηβεία, βίωμα,πάθος,  αγάπη.  Ευλογημένη προβολή όπου ο «άλλος» ομορφαίνει, λάμπει, αστράφτει κι εσύ μαζί, μέχρι να θαμπώσετε. Καθρέφτης.  Γοητεία, απογοήτευση. Πάθος, αυτογνωσία, πόνος, εκπλήρωση και πάλι ο κύκλος. Η πιο όμορφη απάτη της ζωής, το κίνητρο για τα πάντα. Η μαγική τέχνη της γητειάς που την ασκείς και παρασύρεσαι από αυτήν σε κάθε ηλικία.

• Φυσική:

Ο  σκελετός στη ντουλάπα. Ο «άλλος μου εαυτός», ο τρόπος  της παρατήρησης, της  αναλογίας και της αφαίρεσης. Κάποτε πίστευα πως στον κόσμο των σχέσεων μεταξύ συμβόλων βρίσκεται η καθαρή αλήθεια και ότι επαληθεύεται: Υπόθεση –  συμπέρασμα. Εξακολουθώ να λειτουργώ έτσι όσο και να έχω πια απομακρυνθεί. Θαυμάζω τις μεταφορές που κάνει η ανθρώπινη σκέψη για να συλλάβει το απείρως μικρό και το απείρως μεγάλο.

Η Πόλυ Χατζημανωλάκη γεννήθηκε στην Κάλυμνο. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετά έκανε το διδακτορικό της στη Στατιστική Φυσική στις Βρυξέλλες, κοντά στον νομπελίστα Ilya Prigogine. Κατόπιν εργάστηκε ερευνητικά στο Κέντρο Στατιστικής Μηχανικής και Θερμοδυναμικής του Πανεπιστημίου του Austin στο Τέξας, δίδαξε Φυσική σε μεταλυκειακό επίπεδο καθώς και στο Διεθνές Απολυτήριο (ΙΒ΄). Για 10 χρόνια διήυθυνε το ΙΒ στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα – Γείτονα. Έχει εκδώσει δυο μυθιστορήματα, μια ποιητική συλλογή και μια μελέτη για τον Παπαδιαμάντη.

Έργα:

Οι Μέλισσες του Κάλβου τριγυρίζουν στα λιβάδια του Λίνκολνσάιρ, Τα αινίγματα του Ν’Γκόρο, Το αλφαβητάρι των πουλιών, Βωβόν ξύλο.