Τό γαλάζιο φούτερ

Πῆρες τή στάση ἔμβρυου στή μήτρα τοῦ θανάτου

-ἀνάμνηση ἀνώφελη- γιά ποιά ἄραγε προστασία;

Ἀλάνθαστα σέ τόξεψαν  ἄγνωστοι συνομήλικοι

πού ἴσως χτές νά ξενυχτοῦσαν, ὅπως κι ἐσύ,

μέ βαριές γουλιές βότκας στόν οὐρανίσκο καί μιά

βλάσφημη εὐχή στά χείλη, ξόρκι ὀργῆς στόν ὄλεθρο.

Τώρα τό φούτερ σου, μισοβγαλμένο, κρύβει

τό πρόσωπό σου, τροφή στή φαντασία μας γιά νά

σμιλέψει  πορτρέτο νεκρικό κοινό γιά ὅσους ἀποίκισαν

τοῦ Πλούτωνα τή χώρα.

Τό φούτερ σου στό ἴδιο τοῦ οὐρανοῦ γαλάζιο,

πάνω στό ξεραμένο αἷμα σου,

παίρνει τίς κορυφογραμμές τῶν ὤμων,

τοῦ στήθους σου τή λάβρα καί ἀνεμίζει φλάμπουρο,

κι ὅλο ψηλά πηγαίνει, ἐρωτηματικό τεράστιο στόν οὐρανό,

πού δέν κατάφερε νά σοῦ ψελλίσει ἔστω ἕνα ψέμα,

παρηγοριά   στήν  ἄκαιρη  φυγή σου.

(Με έμπνευση τον ολέθριο πόλεμο στην Ουκρανία)