You are currently viewing Ἀναστασία Κόκκινου: ένα ποίημα

Ἀναστασία Κόκκινου: ένα ποίημα

Ποιοί κληρονόμοι

 

Ποιοί κληρονόμοι

θ’ ἀδειάσουν τὰ ντουλάπια.

 

Σιγὰ νὰ μὴ νοιαστοῦν οἱ κληρονόμοι,

ἀλλόγλωσσοι θ’ ἀδειάσουν τὰ ντουλάπια

ἑλληνικά, μαυριδερὰ ζουλάπια

ἄσημα ὅσα φέρναν ταχυδρόμοι.

 

Θολώνουνε τὰ μάτια μου ψιχάλες

κάθε ποὺ τ’ ἄδεια σπίτια χαιρετάω

ντρέπομαι κάθε τόσο ποὺ πεινάω

καὶ μὲ κερνοῦν στὶς γκρεμισμένες σάλες.

 

Ἄ, ντουλαπάκια δίπλα κεῖ στὸ τζάκι

τοῦ ἀνέμου πῶς φυλᾶτε τὸ ματσάκι

μ’ ὀρθάνοιχτα τὰ φύλλα τὰ χαμένα

 

μαζὶ μὲ τῆς γιαγιᾶς μου τὰ τραγούδια

ποὺ ἀνάστησαν γενιὲς βυζασταρούδια

γιὰ μιὰν ἀνάληψη, θαρρεῖς, ταμένα.

 

 

 

Σπάρτη, 2-6-2022, τῆς Ἀναλήψεως
(τὸ «μότο» κατὰ πολὺ προγενέστερο)

 

 

This Post Has One Comment

  1. Παναγιώτης ΞΗΝΤΑΡΑΣ

    Αναστασια, θαυμασιο το ποιημα σου.

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.