Μαρία Κυρτζάκη

Τα καπνά της Καβάλας ποτέ δεν έπαψαν

στις επικράτειες του βλέμματός σου να βλασταίνουν.

Στης μνήμης σου την  άκρη, του πατέρα το περίπτερο

και των βιοπαλαιστών ο πόνος

στα όνειρά σου.

Τη “διαπιστωμένη σου ανασφάλεια” νανούριζες

στα νέφη του Άσσος Export,

Πίσω από τη σκληρότητά σου τρυφερή,

όσο κανένα που χάιδεψα λουλούδι.

Πίσω απ’ την κοφτερή δικαιοσύνη σου,

μια κούραση, συνοδός σου πιστή

μέχρι το τέλος.

Πίσω από της φιλίας σου το καυτό χνώτο,

μια γύμνια που πάγωνε στη μοναξιά.

Τα ποιήματα σου σαν κι εσένα ανέγγιχτα

από της ομορφιάς τα νάζια,

τσακίζοντας τους φθόγγους,

τσαλακώνοντας τις εικόνες.

Τα διαβάζω ξανά και ξανά.

Νιώθω το αδρό μετάξι της φωνής σου

και παλεύω

αυτό που ήθελες

να γίνω.

Από το πρόσφατο βιβλίο της Α.Β. “Πορτρέτα”, Εκδόσεις Κέδρος