Ένα δίχτυ τεντωμένο

παγιδεύει κάθε πλάσμα

ακόμα και το πιο άγριο.

Πολύ αργά

ο νέος ξεφώνισε,

και ο αθώος

που δεν είχε ακόμα σκληρύνει.

Κορμιά και δάκρυα

ανώφελα.

Τόσα χρόνια

αβοήθητα.

Τα ελεύθερα πλάσματα δεν είναι ποτέ τους τόσο άγρια.

Ο βρόχος σφίγγεται

μεταμορφώνει τον αξιοθρήνητο  νέο

σ΄ ένα όν γεμάτο συγκινήσεις

στα καθαρά οικήματα των φτωχοσυνοικιών.

Ποτέ, ποτέ στη μεγάλη παραζάλη

στην αδράνεια της καρδιάς

ποτέ να μην τινάξει μια κραυγή

εκείνη τη φυλακή ή το ξύπνημα της αγριότητας.

Οι νέοι ήταν σαν εκείνους τους κύκνους

που με σπασμένες φτερούγες

κολυμπούν στις χαλικόστρωτες λιμνούλες

τα βράδια του Ιουνίου αργά:

σαν τις καταδικασμένες μορφές της σκηνής

που κυνηγούν τους δολοφόνους

ή τους εραστές των φτωχοσυνοικιών.

[1] Άγγλος ποιητής και καθηγητής της ποίησης στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, συγγραφέας ταξιδιωτικών εντυπώσεων για την Ελλάδα και την Ινδία και μεταφραστής των ποιημάτων του Γιώργη Παυλόπουλου στην Αγγλία.