Αληθινή φαντασία

Φαντάσου στον τοίχο να κρεμόταν μια ζωγραφιά μεγάλων

Να έδινες στα χέρια τους χρώματα

Κι αυτοί στο λευκό να ζωγράφιζαν σκιές .

Φαντάσου στα μαλλιά άσπιλων  παρθένων

 να φύτρωναν αγριολούλουδα

Κι αυτοί τοξοβολώντας  υγρό πυρ σύμψυχα να  κατάκαιγαν .

Φαντάσου του Ορφέα την καλλικέλαδη λύρα να άκουγαν και  μην μπορώντας να αντέξουν της μουσικής του το θάμβος

 Να  τον καταδίκαζαν  την Ευρυδίκη του να χάνει εις  τους αιώνας .

Φαντάσου τον  ύπνο τους  άδολα να τους χάριζαν νήπια με όνειρα αστέρια

Κι εκείνοι σκληροί σα Βαβυλώνιοι

στην πέτρα να συνέτριβαν  το φως τους .

Τέτοια  προμάντευαν στυλίτες και άγιοι

θαύματα  κάνοντας στην αγάπη να οδηγήσουν

Μα η πραγματικότητα με νείκος επελαύνοντας ανυποχώρητη  δάκρυα δεν έριξε.

Μέχρι που τα  παιδιά τη χαρά τους στροβιλίζοντας

Καλειδοσκόπια στον κόσμο των  μεγάλων  δώρισαν

Με μάτια διάφανο γυαλί  

Τη σκοτεινή ζωή ν’ ανακαινίσουν.