Ερασίμολποι

ένα καράβι τόπος
λιμάνι, πατρίδα, πατρικό τους
αρμενίζουν  ανεμίζοντας
ρακοφόρα την ύπαρξη

πέλαγα καρφιτσωμένα
στο βλέμμα – ένα το ξημέρωμα
θάλασσες στην πλώρη γράφουν
τον κόρφο τους γεμίζοντας
ήλιους, αχλύ και φως

Τοπία γεύονται πολλά
φεγγάρια, βυθούς, βουνά
με όρτσα τα πανιά
ωκεανούς επιλέγουν

το ποίημα τους λεχούδι
αηδονιού πρώτο κελάρυσμα
νιο της αυγής λουλούδι

Προς το βράδυ υποστέλλουν την ύπαρξη

ξεκαρφιτσώνουν  πέλαγα
αποθέτουν την πλώρη στο προσκέφαλο
αδειάζουν θάλασσες στον νεροχύτη
ξεφλουδίζουν ματωμένα ράκη
φτύνουν τον κόρφο  τους

διακύβευμα  το ποίημα τους

ισορροπίας εύθρυπτης
λογικής νηπενθούς

ύπαρξης πύρρειας