Ελεύθερη πτώση

Αυτό το μεγάλο

το ματωμένο

το βαθύ

το μπουκωμένο

το εκτροχιασμένο

το φτερωτό

το αντιλαλούν

το ένα

που αλέθει

που αιμάσσει

που ομογενοποιεί

που καταδίδει

που πονά

που διαχωρίζει

που δεν ορά

και τα πάντα χωρά

σ’ αυτό το τρελαμένο τσίρκο

σ’ αυτό τον ορυμαγδό ψυχών

σ’ αυτή την ανοιχτή φυλακή

σ’ αυτό το ερεβώδες κενό

σ’ αυτό το ετερογενές νεκροταφείο

σ’ αυτό το εκμαγείο ηδονών

σ’ αυτό το ξυλάρμενο σύμπαν

σ’ αυτό το φωτισμένο σκοτάδι

συστρέφομαι

ανασαίνω

φωνάζω

καρφώνω

ίπταμαι

ανθίζω

πηγαίνω

φλέγομαι

έρχομαι

και πέφτω

πέφτω

στο αδηφάγο στόμα του Κόσμου

πέφτω με το κεφάλι.