Ο διασωθείς

Είμαι είκοσι τεσσάρων χρονών

διασώθηκα

οδηγημένος στη σφαγή.

Αυτές οι ονομασίες είναι κενές και μονοσήμαντες:

άνθρωπος και ζώο

αγάπη και μίσος

εχθρός και φίλος

σκοτάδι και φως.

Άνθρωπο να σκοτώνεις όπως ζώο

έχω δει:

φορτηγά γεμάτα τεμαχισμένους ανθρώπους

που δεν θα λυτρωθούν.

Οι έννοιες είναι μόνο λέξεις

αρετή και παράβαση

αλήθεια και ψέμα

ομορφιά και ασχήμια

ανδρεία και δειλία.

Αρετή και παράβαση του ίδιου βάρους

έχω δει:

έναν άνθρωπο που ήταν ταυτόχρονα

παραβάτης και εξίσου

ενάρετος.

Ψάχνω έναν δάσκαλο, έναν μετρ

να μου αποκαταστήσει την όραση, την ακοή και την ομιλία

να μετονομάσει τα πράγματα και τις έννοιες

να διαχωρίσει το φως από το σκοτάδι.

Είμαι είκοσι τεσσάρων χρονών

διασώθηκα

οδηγημένος στη σφαγή.

(1946)

Θρήνος

Απευθύνομαι σε εσάς ιερείς

Δάσκαλοι δικαστές καλλιτέχνες

Υποδηματοποιοί γιατροί γραφειοκράτες

Και σε σένα πατέρα μου

Ακούστε με.

Δεν είμαι νέος

Μην σας παραπλανά

η λεπτότητα του σώματός μου

Ούτε το τρυφερό λευκό του λαιμού,

Ούτε η φωτεινότητα του ανοιχτού μετώπου

Ούτε το χνούδι πάνω από το γλυκό χείλος

Ούτε το χερουβικό γέλιο

Ούτε το ευλύγιστο βήμα

Δεν είμαι νέος.

Ας μη σας συγκινεί

η αθωότητά μου,

ούτε η αγνότητά μου,

ούτε η αδυναμία μου,

η ευθραυστότητα και η απλότητά μου.

Είμαι είκοσι χρονών.

Είμαι δολοφόνος.

Είμαι ένα εργαλείο,

τυφλό σαν το ξίφος

στο χέρι του δημίου.

Δολοφόνησα έναν άνθρωπο

και με δάχτυλα κόκκινα

χάιδευα λευκά στήθη γυναικών.

Πληγωμένος, δεν έβλεπα

ούτε τον ουρανό, ούτε το ρόδο,

πουλί, τη φωλιά, το δέντρο,

ούτε τον Άγιο Φραγκίσκο,

τον Αχιλλέα και τον Έκτορα.

Για έξι χρόνια

ατμός αίματος ορμούσε από τα ρουθούνια.

Δεν πιστεύω στη μετατροπή του νερού σε κρασί.

Δεν πιστεύω στη συγχώρεση των αμαρτιών.

Δεν πιστεύω στην ανάσταση του σώματος.