Το εκστατικό χάος του Δημήτρη Γιαννόπουλου
Ο Δημήτρης Γιαννόπουλος δεν γράφει για να απαντήσει σε ερωτήσεις. Δεν κατασκευάζει μια ιστορία που περιμένει να γίνει κατανοητή, ούτε μια πραγματικότητα που έχει ανάγκη να σταθεί στα πόδια της. Το Έντικον – Ένα μέρος να θυμάσαι (εκδόσεις Τρι.ένα Πολιτισμού) είναι ένα μυθιστόρημα-καλειδοσκόπιο, μια λογοτεχνική εμπειρία που δοκιμάζει τα όρια της αφήγησης, ταλαντευόμενη ανάμεσα στην επιστημονική φαντασία, την υπαρξιακή αναζήτηση και τη μουσική ως εσωτερική ψυχογραφία.
Ο πρωταγωνιστής –ανώνυμος, σχεδόν αφαιρετικός– βρίσκεται να εργάζεται σε έναν ξένο τόπο, όταν μια συνάδελφος του χαρίζει τρεις δίσκους βινυλίου. Από τη στιγμή που η βελόνα ακουμπάει τα αυλάκια, το βιβλίο μετατρέπεται σε έναν εφιάλτη πολλαπλών πραγματικοτήτων. Σε έναν από αυτούς τους κόσμους, ο Γιαννόπουλος στήνει μια δυστοπία που αντηχεί το 1984 του Orwell, καθώς και τις παρανοϊκές εικόνες της Πρωινής Περιπόλου του Νίκου Νικολαΐδη. Σε έναν άλλο, ο Antoine de Saint-Exupéry προσπαθεί να ξεφύγει από τις σκιές της δικής του συγγραφικής ιδιοφυΐας, χαμένος σε έναν χρονο-ψυχεδελικό λαβύρινθο. Και κάπου στο φινάλε, η ιστορία επιστρέφει στην αφετηρία της, ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται, καθώς η δημιουργός των δίσκων γίνεται ο πραγματικός άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται όλα.
Ο Γιαννόπουλος υφαίνει την αφήγησή του με κινηματογραφικές εικόνες και ατμόσφαιρα που μοιάζει να αναδύθηκε από ένα ξεχασμένο νουάρ της δεκαετίας του ’80. Το ύφος του είναι ηλεκτρικό, διαποτισμένο με μια λογοτεχνική ανομία που άλλοτε θυμίζει τον Philip K. Dick και άλλοτε μια πιο υπαρξιακή εκδοχή του Haruki Murakami. Αν υπάρχει μια αίσθηση συνοχής στο Έντικον, δεν είναι επειδή η ιστορία ακολουθεί μια παραδοσιακή δομή, αλλά επειδή ο συγγραφέας ξέρει πώς να καθοδηγήσει τον αναγνώστη μέσα από το χάος χωρίς να του προσφέρει άμεσες απαντήσεις.
Το μυθιστόρημα μοιάζει με ένα εσωτερικό ταξίδι, όπου ο κόσμος του παλιού και του νέου, του πραγματικού και του φανταστικού, συνυπάρχει σαν μια σειρά από μουσικές νότες που δεν σχηματίζουν μελωδία, αλλά αντηχούν σε ένα υπνωτικό loop. Το Έντικον δεν είναι απλώς ένα μέρος να θυμάσαι, αλλά ένας λαβύρινθος που σε προκαλεί να χαθείς μέσα του.
