Ο θάνατος έρχεται σαν λάμψη λευκή μέσα στο σκοτάδι που καταλαμβάνει το οπτικό σου πεδίο σφαιρικά. Μετά βυθίζεται στο γνωστό, που το ξέρεις από την προηγούμενη φορά που ήσουνα εκεί… Στα όνειρά σου βυθίζεσαι, λίμνη που όλα είναι εφικτά, πασίγνωστα… Κάπως έτσι είναι η γαλήνη για τις ψυχές που εξαγόρασαν την αθωότητά τους… Δίκαια πληρωμή. Τοις μετρητοίς, χωρίς τόκους. Νιώθεις συχνά πως δεν έχεις τι άλλο να πεις, είναι όμως πολλά μυστικά που σαπίζουν στα οστεοφυλάκια των προγόνων, δεκατρείς γενεές πριν, μπορεί και περισσότερες… Ας μπορούσαμε να θεραπεύσουμε τη γη με τις άκρες των δαχτύλων μας… Αγάπη, Φιλότης, Ενσυναίσθηση, Αρμονία, Ομόνοια, Αλληλεγγύη…

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, ευγνώμων για το δώρο τής ζωής

https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός