Συνάντηση του Μ. Αλεξάνδρου με ΄Ελληνες αιχμαλώτους των Περσών.

Σχ. 1

Προχωρώντας ο βασιλιάς [Αλέξανδρος] αντίκρισε ένα θέαμα αλλόκοτο και τρομερό που επισύρει το μίσος εναντίον αυτών που το προξένησαν, τον οίκτο δε και τη συμπάθεια για εκείνους που έπαθαν τα ανεπανόρθωτα κακά. Τον συνάντησαν δηλαδή ΄Ελληνες με κλάδους ικεσίας στα χέρια, τους οποίους είχαν αρπάξει από τα σπίτια και την πατρίδα τους οι προηγούμενοι βασιλείς [της Περσίας]· ήταν σχεδόν οκτακόσιοι τον αριθμό, οι περισσότεροι γέροι στην ηλικία, όλοι δε ακρωτηριασμένοι, άλλοι στα χέρια, άλλοι στα πόδια, άλλοι στα αυτιά και στη μύτη. Των ανθρώπων αυτών που γνώριζαν επιστήμες ή τέχνες και είχαν σημειώσει πρόοδο στη μόρφωσή τους, τους είχαν αποκόψει τα άλλα άκρα και τους είχαν αφήσει μόνο αυτά που τους συνέδεαν με το γνωστικό τους αντικείμενο· επακόλουθο ήταν, βλέποντας όλοι το σεβάσμιο στοιχείο τής ηλικίας τους και τις συμφορές που είχαν πλήξει τα σώματά τους, να νιώθουν λύπηση για την τύχη των δύστυχων αυτών, και μάλιστα ο ίδιος ο Αλέξανδρος ένιωσε συμπόνια για τους κακότυχους και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του.

Καθώς κραύγαζαν όλοι με μια φωνή και ζητούσαν από τον Αλέξανδρο να τους βοηθήσει στη συμφορά τους, ο βασιλιάς κάλεσε τους αρχηγούς τους και,  τιμώντας τους με τρόπο αντάξιο της μεγαλοψυχίας του, τους υποσχέθηκε να καταβάλει μεγάλη φροντίδα για τη μεταφορά τους  στην πατρίδα. Κι εκείνοι, αφού συναθροίστηκαν και εξέτασαν το θέμα, έκριναν προτιμότερο να παραμείνουν εκεί παρά να επιστρέψουν στην πατρίδα. Γιατί, αν επανέλθουν σώοι, θα διασκορπιστούν σε μικρές ομάδες και ζώντας στις πόλεις τους θα αποτελούν όνειδος με το κακό που τους επιφύλαξε η τύχη· ενώ, αν ζουν όλοι μαζί βιώνοντας την ίδια συμφορά, θα έχει ο καθείς παρηγοριά  την ομοιότητα της δικής του δυστυχίας με τη δυστυχία των άλλων. Γι’ αυτό, όταν συνάντησαν ξανά τον βασιλιά και του δήλωσαν την απόφασή τους, τον παρακαλούσαν να τους δώσει βοήθεια ανάλογη με την κατάστασή τους. Ο Αλέξανδρος, μένοντας σύμφωνος με την απόφασή τους, δώρισε στον καθέναν τους τρεις χιλιάδες δραχμές, πέντε ανδρικές φορεσιές και ισάριθμες γυναικείες, δύο ζεύγη βοδιών και πενήντα πρόβατα και πενήντα μεδίμνους² σιτάρι· τους απάλλαξε δε από κάθε βασιλικό φόρο και διέταξε τους διοικητές να φροντίζουν να μην τους βλάψει κανείς. Ο Αλέξανδρος λοιπόν σύμφωνα με τη συγκαταβατικότητά του με τέτοιες ευεργεσίες διευθέτησε τις συμφορές των δύστυχων αυτών ανθρώπων.

                                                                                     (  Στη χαρακτηριστική εικόνα Προτομή Αλεξάνδρου)

1)Το 331 π. Χ. ο Αλέξανδρος μετά την περιφανή νίκη του επί του Δαρείου στη μάχη στα Γαυγάμηλα, νίκη που έκρινε οριστικά την τύχη τής περσικής αυτοκρατορίας, κατευθύνθηκε προς τη Βαβυλώνα, όπου παρέμεινε με τον στρατό του περίπου έναν μήνα και την έκανε πρωτεύουσα του δικού του απέραντου βασιλείου. Κατόπιν πορεύτηκε στα Σούσα, την κύρια πρωτεύουσα του περσικού κράτους. Στα Σούσα βρήκε τον αμύθητο περσικό βασιλικό θησαυρό, καθώς και όλα τα έργα της ελληνικής τέχνης τα οποία πήρε μαζί του ο Ξέρξης όταν έφυγε από την Ελλάδα· μεταξύ αυτών και τους χάλκινους ανδριάντες των Τυραννοκτόνων Αρμοδίου και Αριστογείτονος, που τους έστειλε πίσω στην Αθήνα. Αφού εγκατέστησε εκεί τη μητέρα και την οικογένεια του Δαρείου όπως άρμοζε σε μέλη τής βασιλικής οικογένειας, συνέχισε το 330 την προέλασή του με κατεύθυνση την Περσέπολη καταδιώκοντας τον Δαρείο.

Ακολουθεί το απόσπασμα που παραθέτουμε.

2)Θυμίζουμε ότι ο μέδιμνος ήταν μέτρο χωρητικότητας υγρών και στερεών κυρίως του σιταριού, ισοδύναμο με περίπου 52 λίτρα.