Πολυσήμαντη παράσταση πάνω σε ένα πολυεπίπεδο κείμενο που αξιοποιεί όλες τις αφηγηματικές τεχνικές προκειμένου να διευκολύνει την κατάδυση τού επαρκούς θεατού στο Συλλογικό Ασυνείδητο μέσα από τις δραματικές συγκρούσεις ατομικοτήτων που λειτουργούν συνεκδοχικώς ως μάρτυρες στο διαχρονικό δικαστήριο τής διηνεκούς συγκρούσεως των εγώ με το εμείς στο πλαίσιο της κοινωνικής σύμβασης και της ουσιαστικής συμβίωσης στο κύτταρο τής οικογένειας, μιας οικογένειας, κάποιας κυτταρικής οντότητας…

Το «εγρηγορός» είναι αρκετά δυνατό και ενισχύεται με την πάροδο τού χρόνου, καθώς αποκτά δική του υπόσταση και ελέγχει τις ατομικές συνειδητότητες επηρεάζοντας τους ψυχισμούς, καθορίζοντας τις συναισθηματικές διακυμάνσεις τους.

Τελικά, πέρα από το όποιο «δράμα» ελλοχεύει μια ανθρώπινη λύση, χάρη στην ενσυναίσθηση, στην συν-χώρεση, στην επιείκεια, στην αγάπη τού εαυτού (ικανή και αναγκαία συνθήκη για την αγάπη τού πλησίον).

Από αυτή την άποψη πρόκειται για μια διδακτική παραβολή, αρκετά σκληρή λόγω τής αναγκαστικής διαχειρίσεως ενός ακραίου θέματος.

Το πολιτισμικό χαρακτηριστικό όμως παραμένει: η έλλειψη «παιδείας Θανάτου» στον σύγχρονο καταναλωτικό και καταναλώσιμο, υλιστικό, βιαστικό Δυτικό Πολιτισμός τής κατά Χ. Μαρκούζε «Κοινωνίας τής Αφθονίας».

Η αυτοκτονία ενός νεαρού πυροδοτεί διάφορες μελοδραματικές οικογενειακές εκρήξεις που θα ήταν άκρως παράλογες σε άλλα πολιτισμικά συμφραζόμενα. Ας πούμε όταν βρέθηκα στο Μεξικό σε κάτι ανάλογο των δικών μας μνημοσύνων ή ψυχοσαββάτων θαύμασα τη συμφιλίωση εκείνων των φτωχών, απλών, ανεπιτήδευτων λαϊκών ανθρώπων με το μυστήριο τής ζωής που εμπεριέχει τον θάνατο, όπως ο καρπός το σπόρο του. Τόσο απλά…

Λυπάμαι για την κατάντια τού πολιτισμού μας. Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι αυτό το άριστα μεταφρασμένο δραματικό κείμενο είτε είναι εμπνευσμένο είτε βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα (αυτό δεν το ξέρουμε και δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει ως επαρκείς αναγνώστες – το αισθητικό αποτέλεσμα και το νοητικό αποτύπωμα μετράει) οδήγησε σε μια εκπληκτική παράσταση με ρυθμό, με τέλειες ερμηνείες, με υποδηλωτικά σκηνικά, με μυστικιστικούς φωτισμούς και αφήνει ένα άκρως επαναληπτικό μετείκασμα για μελλοντικές συνδημιουργικές επεξεργασίες – ακόμα και για δευτερογενείς εμπνεύσεις…

Μια παραγωγή που αξίζει να ανεβαίνει και να βλέπεται πολλές φορές, με αποστασιοποίηση ή χωρίς… Ούτως ή άλλως ο θεατής βγαίνει ωφελημένος.

 

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός.

 

info:

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/o-eugenios-se-skinothesia-giorgou-karamixou/

 

 

31 Οκτ – 21 Δεκ 2025

Από 18€  Εισιτήρια

“Ξέρεις τι θα ήθελα να σερβίρουν στη δική µου κηδεία; Τούρτα βύσσινο.

Γιατί τη σιχαίνοµαι.

Κι εύχοµαι να τους κάτσει στο λαιµό.

Γιατί δηλαδή να διασκεδάζουν αυτοί ενώ εγώ θα κείτοµαι νεκρή;

Όποιοι περάσουν καλά στην κηδεία µου, σας το ορκίζοµαι ότι θα γυρίσω πίσω και θα τους στοιχειώσω.

Μπορούν, ξέρετε, να γυρίσουν πίσω – οι νεκροί. Αν το θέλουν.

Δεν µπορείς να τους φέρεις πίσω µόνο γιατί σου λείπουνε ή επειδή τους θέλεις πίσω εσύ, ή επειδήέχεις λεφτά.

Κανένα ποσό δεν µπορεί να φέρει πίσω τους νεκρούς, κανένα ποσό.

Πόσο αβυσσαλέα είναι η διαδικασία του πένθους; Πόσο δύσκολο να παραδεχθεί κανείς τον πόνο και την απώλεια και  να αναγνωρίσει τον εαυτό του μέσα από αυτά; Πώς να καταφέρει να συνδεθεί με τους άλλους ενώ τα τραύματα του παραμένουν ερμητικά αδιαχείριστα;

Σε αυτά τα ερωτήματα καλείται να απαντήσει ο πολυσχιδής θεατρικός δημιουργός Γιώργος Καραμίχος, ο οποίος επιστρέφει δυναμικά στο θεατρικό σανίδι, αυτή τη φορά ως σκηνοθέτης με το συνταρακτικό έργο «Ευγένιος» (πρωτ. τίτλος There Came a Gypsy Riding) του βραβευμένου Ιρλανδού συγγραφέα Frank McGuinness. Ένα έργο με πολύ χιούμορ. Μαύρο χιούμορ. Πικρό. Σαν τη γεύση της θάλασσας και των ονείρων. Όταν δεν έχεις βάρκα ή συγχώρεση για να τα ταξιδέψεις.

Ακολουθώντας τον στίχο του Σαίξπηρ να “δώσουμε στη λύπη λόγια”, ο McGuinness υφαίνει μοναδικά ένα οικογενειακό δράμα γεμάτο συναισθηματική ένταση, εξερευνώντας τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από την αγάπη, τη σιωπή, τον φόβο και την απώλεια, σε εκείνο το λεπτό σύνορο ανάμεσα στη μνήμη και στη λήθη.

Με πάνω από τρεις δεκαετίες εμπειρίας στο θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση, ο Γιώργος Καραμίχος αναλαμβάνει να μεταφράσει, να διασκευάσει και να σκηνοθετήσει τον «Ευγένιο», φέρνοντας στο φως την αφοπλιστική δύναμη των λέξεων και τη συναισθηματική φόρτιση που χαρακτηρίζει το έργο του Ιρλανδού συγγραφέα. Στην παράσταση πρωταγωνιστεί ένα δυνατό σύνολο ηθοποιών: οι Εύρη Σωφρονιάδου , Εβελίνα Αραπίδη, Βαγγέλης Ρόκκος, Μαρλέν Σαΐτη και Χάρης Ηλιάδης.

Το έργο

Μια οικογένεια. Μητέρα. Πατέρας. Γιος. Κόρη.

Συγκεντρώνονται στο εξοχικό τους σπίτι δίπλα στη θάλασσα για να γιορτάσουν τα εικοστά πρώτα γενέθλια του τρίτου παιδιού της οικογένειας, του Ευγένιου, ο οποίος αυτοκτόνησε δύο χρόνια πριν.

Η μακρινή, εκκεντρική εξαδέλφη που προσέχει το εξοχικό τους, εμφανίζεται για να τους καλωσορίσει με ένα αναπάντεχο δώρο. Ήταν η ίδια που είχε βρει το πτώμα του αυτόχειρα Ευγένιου στην αμμουδιά δύο χρόνια πριν. Τους δίνει το δώρο την κατάλληλη στιγμή. Τη στιγμή που το απόστημα είναι έτοιμο να ανοίξει.

Πέντε άτομα που αιωρούνται μεταξύ πόνου και τρέλας, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους.

Μέσα από αυτήν την ιστορία, ο Frank McGuinness αναδεικνύει την αδυναμία του ανθρώπου να αποδεχτεί την πραγματικότητα του θανάτου, προκαλώντας μας να αναρωτηθούμε: Τι φοβόμαστε και δεν κοιτάμε τον πόνο κατάματα; Μην πονέσουμε κι άλλο; Ή μήπως απελευθερωθούμε;

Ποιος είναι ο Frank McGuinness

Ο Frank McGuinness είναι ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Ιρλανδούς συγγραφείς, γνωστός για τη δυναμική και την ένταση που χαρακτηρίζει τη γραφή του. Είναι κυρίως γνωστός για τα πρωτότυπα έργα του, όπως «Someone Who’ll Watch Over Me» και «Observe the Sons of Ulster Marching Towards the Somme», τα οποία έχουν καθιερωθεί πλέον ως κλασικά έργα του ιρλανδικού θεάτρου, καθώς  συνδυάζουν έντονα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα με μια βαθιά ανθρώπινη ανάλυση, εξερευνώντας τα όρια της ατομικότητας και της συλλογικότητας.

Παράλληλα, έχει αναγνωριστεί διεθνώς ως μεταφραστής του αρχαίου ελληνικού δράματος, καθώς έχει μεταφράσει έργα του Σοφοκλή και του Ευριπίδη.

Συντελεστές:

Συγγραφέας : Frank McGuinness

Σκηνοθεσία-Μετάφραση-Διασκευή: Γιώργος Καραμίχος

Συνεργασία στη Δραματουργία: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου

Σχεδιασμός Φωτισμού: Βαγγέλης Δελιβασίλης

Σκηνικά: Κώστας Γκαραμέτσης

Κοστούμια: Γιώργος Ελευθεριάδης

Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργος Στεφανακίδης

Στίχοι: Γιώργος Καραμίχος, Γιώργος Στεφανακίδης

Κίνηση: Μαρία Τράκα

Βοηθός Σκηνοθέτης: Βιργινία Δρακοπούλου

Βοηθός Σκηνογράφος: Ελπίδα Δαλιάνη

Φωτογραφίες promo : Αγγελική Κοκκοβέ

Επικοινωνία – Γραφείο Τύπου: Μαρία Τσολάκη

Social Media – Διαφήμιση: Renegade Media, Βασίλης Ζαρκαδούλας

Παραγωγή: ΤΕΧΝΗΧΩΡΟΣ

Διεύθυνση παραγωγής: Βάσω Νότου

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Ξαδέλφη Βαλεντίνη : Εύρη Σωφρονιάδου

Μαργαρίτα : Εβελίνα Αραπίδη

Λεό : Βαγγέλης Ρόκκος

Λουίζα: Μαρλέν Σαΐτη

Σίμος : Χάρης Ηλιάδης.