Από πού να πάρουν τα παιδιά κουράγιο, που γεννήθηκαν στο κέντρο του σύγχρονου κόσμου, σε καλό σπίτι, λίγο συντηρητικό, αλλά τα συντηρητικά προκόβουν συνήθως, μεγαλώνουν με τις καλύτερες προδιαγραφές, υποσχέσεις για μέλλον λαμπρό, λίγο δεν παίρνουν τα γράμματα και καταλήγουν να σπουδάσουν κάτι τις πρακτικό, βρίσκουν μια κλίση που νόμιζαν οι γονείς πως είχαν και τσουπ, να ένα σερτιφικά, μπαρίστας πχ, ότι δηλαδή μπορεί ο νεαρός να πάει να δουλέψει σε ένα μπαρ να φτιάχνει κοκτέιλ και λίγο δούλεψε στα μπαρ και λίγο σύρθηκε στη νύχτα κι έζησε τα νιάτα του σαν όλα τα παιδιά της τάξης του και της γενιάς του και παράδερνε στην αλλαγή του αιώνος, δίχως ορατό μέλλον κι έτσι αποφασίζει να γίνει πεζοναύτης, έχει ωραίο παράστημα, του πάει και το καπέλο, κάνει μια βασική εκπαίδευση να χτίσει σώμα, φρόνημα και ύφος και παριστάνει τον ευτυχισμένο, αλλά μετά πρέπει κάπου να υπηρετήσει, έχει το κράτος ανάγκες, ποιους θα στείλει, τα παιδιά μιας ανώτερης τάξης; Όχι της δικιάς του θα στείλει, να αλλάξουν τους συσχετισμούς στη μέση Ανατολή, να καθαρίσει πρώην συμμάχους που τώρα πια ενοχλούν την υπερδύναμη και καταφέρνει ο ήρωάς μας μαζί με άλλους ήρωες να αλλάξουν το καθεστώς, να κρεμαστεί ο πρώην σύμμαχος και οι νικητές που πια περιπολούν στον Ευφράτη, να φωτογραφίζονται πάνοπλοι μπροστά από το τανκ, που με το βάρος του τους κάνει περήφανους και καταφθάνουν από την πατρίδα οι δημοσιογράφοι, τους βγάζουν φωτογραφίες, εν ώρα ανάπαυσης ή στις πλατείες που τους επευφημεί το πλήθος, γράφουν μετά κομμάτια επαινετικά στα σαββατιάτικα φύλλα, στην πρώτη σελίδα αναγγέλλουν:
“Στις μέσα σελίδες: Χαιρετώντας τα στρατεύματα. Διαβάστε περισσότερα για τους Ήρωες της Πατρίδας μας“, “Κάθε μέρα, θα σας συστήνουμε έναν άλλο στρατιωτικό που υπηρετεί τη χώρα μας” “Βοηθήστε μας να βελτιώσουμε αυτούς τους ήρωες της πατρίδας μας” “Παρουσιάστε μας τον ήρωά σας στέλνοντάς μας φωτογραφίες και πληροφορίες“, “Συμπεριλάβετε οποιεσδήποτε άλλες λεπτομέρειες θέλετε να μοιραστείτε. Συμπεριλάβετε το δικό σας όνομα και τον αριθμό τηλεφώνου σας και τη σχέση σας με το άτομο που υπηρετεί“…. “Σε όλους αυτούς τους άλλους άνδρες και γυναίκες ανεκτίμητης τιμής, και τους αγαπημένους τους που περιμένουν να επιστρέψουν σπίτι, στέλνω τους βαθύτερους χαιρετισμούς μου και τις εγκάρδιες προσευχές μου καθώς στεκόμαστε ενωμένοι στην αναζήτησή μας για ελευθερία και δικαιοσύνη για όλους” και φωτογραφίες με λεζάντες: “Ο Πεζοναύτης James DiNella, αριστερά, από το Bloomingdale, φωτογραφήθηκε στις 28 Μαρτίου, ως φρουρός στον ποταμό Ευφράτη με λόγχη“, που διαβάζει όλη η οικογένεια, εξυμνούν την αίγλη, το κύρος, την αυτοθυσία των συμπατριωτών μας ηρώων,
αλλά μετά ο καιρός περνά, ο ήρωας μας (οι ήρωες γενικώς) …δεν έχει λόγο το κράτος να πληρώνει και τον αφήνει ελεύθερο στην κοινωνία, αλλά τη ζωή του την έχει κάνει σμπαράλια κι έτσι αυτός παραδέρνει στα θολά νερά μιας κοινωνίας που δεν τον αφορά και κάνει ότι κάνουν όλοι, να ψευτοζήσει, να βρει μια κοπέλα να την πάρει ή να τον πάρει, να τον χωρίσει, κάπου να κάνει κάποιες δουλειές του ποδαριού, του σχοινιού ή του παλουκιού, να επιχειρήσει σε οικογενειακές επιχειρήσεις, αλλά είναι κάτι που δεν του πάει, ψάχνεται ξαναψάχνεται και τελικά αλλάζει χώρα, έχει από τη μάνα του και τη γιαγιά του μια ρίζα αλλού, βρίσκει και μια γυναίκα με ένα έτοιμο παιδί, γιατί παιδιά αυτός να κάνει δεν αντέχει και εγκαθίσταται στη νέα χώρα, φτηνότερη και ηλιόλουστη, κάνει εκεί μια μέτρια καλή ζωή, αλλά το ηλιόλουστο δε μπαίνει στην ψυχή που είναι καμένη και κατάμαυρη και για να αντέξει την καλή ζωή μόνο με ψυχοφάρμακα κάτι καταφέρνει να κοιμηθεί τις νύχτες, οι συγγενείς και οι φίλοι δίπλα συμπαρίστανται σε εορτές και πανηγύρεις, όμως ο ίδιος όλο και βαθαίνει στο σκοτάδι, ώσπου στα πενήντα του αποφασίζει το μέσα του να επαναστατήσει και μη έχοντας ή μην έχοντας μάθει πώς να ξεφεύγει, φεύγει οριστικά από τον μάταιο κόσμο που τον έζησε θέλοντας και μη, αφήνοντας πίσω ζωντανή μια μάνα, η γυναίκα του έχει προλάβει να αναχωρήσει πρωτύτερα και φτάνουν οι οικογενειακές φωτογραφίες του στα χέρια ενός σκηνοθέτη,
που αποφασίζει να σκηνοθετήσει όχι επί σκηνής, αλλά σε κάδρα, τη ζωή αυτή που χάθηκε τζάμπα και βερεσέ, όπως χιλιάδες άλλες, που περνούν αθόρυβα και χρησιμεύουν μόνο σαν αριθμοί σε στατιστικές, σε έναν κόσμο όπου το χρήμα ευημερεί και τα μυαλά και τα παιδιά συνθλίβονται χωρίς έλεος από το χρήμα που ευημερεί, κάτω από τις μπότες και τα βλέμματα βολεμένων εξουσιών, ενώ το θέατρο -το επί σκηνής-, το προβαλλόμενο από τα μέσα και τα έξω -τηλεοράσεις σάιτ και υψηλά ιστάμενους- αναπαράγει διασκέδαση και λάιφστάιλ ή όταν δείχνει ότι κάνει πολιτική παίρνει μόνο τα θέματα που έχουν επιβάλει στην επικαιρότητα οι μόδες, δεν ασχολείται με τις βαθύτερες αιτίες, με τα υπαρξιακά της γέννησης των τεράτων και ακόμη κι όταν παίρνει στα χέρια του έργα του παρελθόντος που διεισδύουν και αποκαλύπτουν, τα διαστρέφει, τους βάζει πρόσθετα για τα τα θολώσει, δήθεν ότι κομίζει νέες αναγνώσεις, οι κριτικοί συμφωνούν, οι καλλιτεχνικοί συντάκτες επευφημούν, οι εξουσίες παρακολουθούν από την πρώτη σειρά της πλατείας, συγχαίροντας, το κοινό συρρέει, γιατί του είπαν ότι δεν πρέπει να το χάσει αυτό το αριστούργημα, φεύγει και απορεί που δεν κατάλαβε,
αλλά δεν το ομολογεί μη και φανεί αδιάβαστο, οι ακαδημαϊκοί μελετητές, αντί να ερευνούν και να ενθαρρύνουν προς το βάθος, αρκούνται να επιδεικνύουν γλωσσικές ή νοηματικές ακροβασίες και βέβαια υποστηρίζουν αυτό το δήθεν σύγχρονο θέατρο του τίποτα, γιατί τους δίνει έτοιμο φαΐ να αναλύουν και η ζωή ή η μη ζωή του νεαρού της ιστορίας μας θα μείνει κάδρο σε μιαν έκθεση κι όταν αποσυρθεί σε μια αποθήκη, θα έχει την τύχη των αρχείων σ’ αυτή τη χώρα, που γίνονται φύλλο και φτερό, ό,τι πωλείται κάπως επιβιώνει σε συλλογές για να πουλήσει μούρη, μέχρι να περιπέσει και αυτό σε καινούργιο αρχείο, με τη συνήθη τύχη των αρχείων, που η εποχή μας (νομίζει ότι) δεν τα χρειάζεται και ίσως την ενοχλούν, γιατί όσο το παρελθόν υπάρχει υποχρεώνει το παρόν να συγκρίνεται, που καθόλου δεν το θέλει, μη και φανεί όπως είναι, ελλιποβαρές.
(Στις φωτογραφίες μερικά από τα κάδρα της «σκηνοθεσίας» του Hometown Hero)
Υ. Γ. 1. Το έργο εκτέθηκε στην Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης «Κάνναβος», στο 8th N. S. Art Festival, στο Ρέθυμνο. Ένα φεστιβάλ, με εκθέσεις, παραστάσεις, ένα διεπιστημονικό συμπόσιο, προβολή ταινιών, εκπαιδευτικά προγράμματα, όμως εκτός Αθηνών και φυσικά τα «μέσα» του Κέντρου ουδόλως ενδιαφέρονται.
Υ. Γ. 2. Η εφημερίδα Dailly Herald, γράφει το Σάββατο 12η Απριλίου του 2003:
Ένα ποίημα του James DiNella (προφανώς το DiNella είναι ψευδώνυμο, για λόγους ασφαλείας):
James W. DiNella, U.S. Marines
Town: Bloomingdale native
Status: Serving in southern Iraq in and around. An-Nasiriyah, defending bridge over Euphrates River and searching for chemical weapons. Deployed to Gulf region in January.
Military: Corporal with 2nd Marine Expeditionary Brigade, 8th Fox Company
Family: Wife, Jessica (Walu) DiNella, in North Carolina. Parents: Robert and April; siblings Gino and Gianna, both 12, of Bloomingdale, and Michelle, 30, in Florida. Grandparents Otto and Yolanda DiNella in Elmhurst and John and Terri Guerriero in Florida.
School: 1997 graduate of Lake Park High School
I have been taught how to fight,
How to kill and how to take pain.
How to sleep in the warm, the cold
And how to deal with the wind and the rain.
And no matter what I’ve done
Or what I do,
In the end,
I am still exactly like you
Υ.Γ. 3. Στην ίδια εφημερίδα:
Τίτλος: Ένα σχέδιο με ισχυρό υποστηρικτή τον Πρόεδρο Μπους.
«Από την πρώτη μέρα, έχουμε πει ότι ο ιρακινός λαός είναι ικανός να κυβερνήσει τη δική του χώρα», δήλωσε ο πρόεδρος αυτή την εβδομάδα μετά τη συνάντηση με τον Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ. «Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής είναι ότι, οι Ιρακινοί είναι απόλυτα ικανοί να κυβερνήσουν το Ιράκ, και αυτό ακριβώς πρόκειται να συμβεί».
Υ.Γ.4. Άλλο σχόλιο από την ίδια εφημερίδα:
Παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους, οι κάτοικοι της Βαγδάτης απέκλεισαν δρόμους και ξυλοκόπησαν κάποιους που λεηλατούσαν, την Παρασκευή καθώς εξαπλωνόταν η αναταραχή…
Τίτλος: Σφίγγεται ο κλοιός
-
Το σχέδιο των ΗΠΑ ξεκινά από την υπόθεση ότι το Ιράκ δεν είναι Αφγανιστάν, αλλά μάλλον, μια μορφωμένη χώρα με φυσικό πλούτο, το πετρέλαιό της. Θεωρείται επίσης
-
ότι έχει ανεπτυγμένες -αν και υποβαθμισμένες- υποδομές και δημόσιες υπηρεσίες και μια ευρεία μεσαία τάξη. Ιστορικά, αυτά τα στοιχεία είναι ενθαρρυντικά.
-
Οι δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ επέκτειναν τον έλεγχό τους στο Ιράκ, καθώς η Μοσούλη έπεσε χωρίς μάχη.
