Το κλαρί

Στη λίγωση του φεγγαριού,

έκοψε το κλωνάρι

και το περίμενε.

Έφτιαξε νεραϊδοραβδί

με ξόρκια και ψαλμούς.

Στην άκρη του έδεσε

το σεντονάκι του λίκνου της,

μήπως και γίνει ανακωχή

με το θρασύ ανήλικο

-μην την σκοτίζει πια,

μην την παιδεύει τόσο- .

Στη γέμιση του φεγγαριού

δοκίμασε τα μαγικά.

Δεν έπιασαν.

Όμως, την στήριξε,

εφτάγερο και ραδινό,

σαν βακτηρία παρηγοριάς,

και σαν κλαδί για ειρήνη.

Της κράταγε το μέτρο,

ταίριαζε

με τη βασιλική στολή

στο Καρναβάλι.

Κι όμως, αυτός

θρηνεί και διαμαρτύρεται.

Aκόμα δεν την συγχωρεί

που δεν τον έπαιζε,

ο  δυσμαθής ανήλικος

εαυτός της.

Αλεξάνδρα Κ. Ζερβού

.