ΑΔΙΑΧΩΡΗΤΟ   Το κελί σου, ασφυκτικά γεμάτο αναπνοές, κουβαριασμένες αφηγήσεις, γόρδιους δεσμούς,  με κόμπους και ξεφτίσματα. Τοίχοι γερτοί, κατάστικτοι, όλο επετείους κι ονόματα.   Κι όμως,  σου επέτρεψαν εκείνο το [ … ]

 Κλάδος ελαίας*                                           Τόσες δεκαετίες, να φυλάς  ένα κλαδί ελιάς στις στάχτες, μήπως τυφλώσεις το κακό, ή και το καλοπιάσεις και το ταξίδι σου συνεχιστεί.   Ίσως φυτέψεις, τώρα,  το [ … ]

Ιεριχώ*   Όταν κοπάσαν οι βομβαρδισμοί, μπήκε και πάλι στον κοιτώνα. Συναρμολόγησε με προσοχή τα θραύσματα των πορφυρών γυαλιών,  τάβαλε στους φεγγίτες, να παρατείνει την αυγή και να διαβάσει τις  [ … ]

Η μετακόμιση της  συλλέκτριας     Ξόδευε τις οικονομίες της, με  γνώση, για μπρούτζινους ζυγούς, παλιά κλειδιά,  μικρά χαλιά, φουλάρια κεντημένα.  Παρέμενε πεισματικά σοφή κι ενάρετη, συναλλασσόταν μ’ έντιμους αρχαιοπώλες, [ … ]

 Άγγελος  εκπεσούσα   Άφυλη, ασώματη  και διψασμένη -ποιος θα της έδινε νερό-. Όλο να υμνεί, να υπηρετεί,  να μεταφέρει  βαρύτατα μηνύματα.   Τουλάχιστον,  η πτώση της ήταν ελεύθερη.     [ … ]

Μ΄ ένα μοναδικό  μολύβι, μαύρο, ζωγράφιζε, νυχθημερόν,  εφτάχρωμη την ίριδα  και πλήθος παρδαλά πουλιά, στο περιτύλιγμα των συγγραμμάτων. Παρέμεινε αναλφάβητη.   Μονόφτερη, πετούσε, στα ψηλά,  χωρίς διακοπή, για δεκαετίες. Φοβότανε [ … ]

Την σκότωσαν   Το σώμα της, ξέχειλη λήκυθος, συγκολλημένη, που τους ξεδίψαγε  νυχθημερόν.   Όταν ξεδιάλεγαν  τα θραύσματα, θυμήθηκαν πως χρόνια οι ραγισιές αιμορραγούσαν.     Η λήθη του αναθέματος [ … ]

ΔΙΑΚΟΣΜOΣ        Στους τύπους των ήλων, ξανακαρφώνεις, όλο προσοχή, ειρωνικά  πορτρέτα και νωχελικά γυμνά  και δείγματα τέχνης αφηρημένης. Αναρτάς  υπερμεγέθη κάτοπτρα,  να δώσεις την ψευδαίσθηση του βάθους,  πάνω [ … ]

*Σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο, ο μάντης Τειρεσίας έζησε για εφτά  χρόνια με γυναικεία μορφή. Ο Τειρεσίας εκπροσωπεί την ιστορική μνήμη και γνώση, γιατί κατέχει σε βάθος τα γεγονότα του [ … ]

                                                Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία   Στη χώρα μας, τα δάκρυα του θεού ποτίζουν τις αυλές, φαρμακωμένα . Η ανάσα του μας καίει τα σπαρτά    και τα [ … ]

ΙΣΗΜΕΡΙΑ   Πονετικά και με δικαιοσύνη,  μοιράζει το σκοτάδι και το φως… μήπως προλάβουνε, έστω στο πάρα πέντε,  να ξαναβρούν το δρόμο τους να κρύψουν τη ντροπή τους,  μήπως και [ … ]