Γραφή που κυλά σαν ηλεκτρικό ρεύμα ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι.

Στο Πεδίο Ροής, η Νίνα Ράπη παραδίδει μια συλλογή δεκαπέντε διηγημάτων που λειτουργούν σαν παλμοί μνήμης και συναισθήματος. Δεν πρόκειται για απλές αφηγήσεις.

Είναι στιγμές που αιωρούνται μεταξύ του ονείρου και της πραγματικότητας, φορτισμένες με υπόγεια ένταση, όπου τίποτα δεν παραμένει σταθερό και κάθε συναίσθημα διεκδικεί τη δική του, άγραφη αλήθεια. Η γραφή της Ράπη είναι στοχαστική και εσωτερική, με μία σχεδόν ποιητική συμπύκνωση. Οι προτάσεις της δεν κραυγάζουν, αλλά ψιθυρίζουν και μέσα σε αυτούς τους ψιθύρους, αποκαλύπτονται κόσμοι εσωτερικοί, εύθραυστοι και ταυτόχρονα γεμάτοι σθένος. Το ύφος της είναι λιτό, αλλά όχι απλοϊκό.

Με φαινομενικά απλά λόγια, στήνει σκηνές υψηλής συναισθηματικής έντασης, όπου ο αναγνώστης αναγκάζεται να σταθεί, να παρατηρήσει, να αναρωτηθεί. Οι ήρωες των ιστοριών της παλεύουν με απώλειες, έρωτες, προσωπικές ρωγμές, σε ένα τοπίο ρευστό όπου φύλο, ταυτότητα και επιθυμία δεν είναι ποτέ δεδομένα. Οι σχέσεις τους μοιάζουν συχνά με χάρτινες κατασκευές εν μέσω ανεμοθύελλας: έτοιμες να διαλυθούν, αλλά με μια απροσδόκητη εσωτερική αντοχή.

Η Ράπη τολμά να απομακρυνθεί από τη συμβατική αφηγηματική δομή. Δεν ενδιαφέρεται για την πλοκή με τη γραμμική της έννοια. Αντί γι’ αυτό, χτίζει ατμόσφαιρες, ψυχογραφήματα, υποδόριες εντάσεις.

Οι ιστορίες της σε προσκαλούν να βυθιστείς στη ροή τους, να παραδοθείς, χωρίς άμυνες, στην πορεία τους. Κάποιοι αναγνώστες ενδεχομένως να βρουν αυτή τη γραφή απαιτητική, ιδιαίτερα αν προσδοκούν ξεκάθαρες λύσεις και αφηγηματικές κορυφώσεις. Όμως η αξία του βιβλίου έγκειται ακριβώς σε αυτήν τη ρευστότητα· στο γεγονός ότι σε κάνει να νιώσεις και όχι απλώς να «μάθεις τι έγινε».

Αυτό που τελικά μένει είναι η δύναμη με την οποία η συγγραφέας σκιαγραφεί τους ψυχικούς κόσμους των ηρώων της. Κόσμοι γεμάτοι ειλικρίνεια, σιωπηλές κραυγές, τρυφερότητα, απελπισία και ελπίδα. Πολλές από τις ιστορίες διαδραματίζονται σε πόλεις με συγκεκριμένο βάρος, Αθήνα, Λονδίνο, ανώνυμες συνοριακές περιοχές και κουβαλούν την ένταση και την απομόνωση αυτών των τόπων. Είναι ιστορίες για τις αντοχές μας, τις ρωγμές μας, τα όρια της επιθυμίας και της απόγνωσης. Η συλλογή κατοικεί σε εκείνη την ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα στο ονειρικό και το εφιαλτικό, στο φαντασιακό και το ρεαλιστικό.

Μας προσφέρει μια λοξή αλλά βαθιά αληθινή ματιά στη ρευστότητα των σχέσεων, της σεξουαλικότητας, της ταυτότητας.

Το Πεδίο Ροής είναι μια σπουδή πάνω στο πώς οι άνθρωποι επιλέγουν, ή αναγκάζονται, να πορευτούν μέσα στην αβεβαιότητα, με μοναδικό τους εφόδιο το εύθραυστο της ύπαρξης και μια αίσθηση πείσμωνα τρυφερότητας. Σε μια εποχή όπου η γρήγορη κατανάλωση περιεχομένου συχνά αντικαθιστά την ουσιαστική ανάγνωση, η Ράπη μάς καλεί να σταθούμε, να επιβραδύνουμε, να αισθανθούμε. Και αυτό είναι ίσως το πιο ριζοσπαστικό μήνυμα αυτής της υπόγειας, συγκινητικής, ουσιαστικής συλλογής.

Όπως αναφέρει και στο τέλος η συγγραφέας: «Θυμήθηκα ότι τελευταία μου σκέψη πριν κοιμηθώ ήταν πόσο ωραία θα αισθανόμουν να βρισκόμουν ξανά με τους νεκρούς. Θα ήταν μία λύτρωση. Κάπου ένιωθα ότι δεν έπρεπε να συνεχίσω να ζω μετά και τον τρίτο θάνατο. Μου φαινόταν άδικο. Ήταν σαν να είχαν ξεπεραστεί τα όρια αντοχής ή η θέληση για ζωή. Ενοχή επιζώντος. Περίεργη ίσως αντίδραση, αλλά και φυσιολογική κατά κάποιον τρόπο».

Ένα ταξίδι που στο τέλος κόβει το νήμα και δίνει τη λύτρωση, τη λύτρωση που χρειαζόμαστε για να καθαρίσουμε τα όποια κατάλοιπα υπάρχουν.

Βιογραφικό Νίνας Ράπη

Η Νίνα Ράπη είναι θεατρική συγγραφέας, διηγηματογράφος και δοκιμιογράφος.
Στα θεατρικά της συγκαταλέγονται τα εξής: Είχε η Περσεφόνη το σύνδρομο της Στοκχόλμης; What reality?, Splinters, Angelstate, (Α)βεβαιότητες, Άγριες Νότες, Kiss the Shadow, Reasons to Hide, Edgewise, Lovers, Dreamhouse, Dance of Guns, Ithaka και το λιμπρέτο Raven Revisited. Έργα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, σλοβάκικα, πολωνικά, γερμανικά.
Τα θεατρικά της έχουν βραβευτεί ή διακριθεί και όλα έχουν ανεβεί ή παρουσιαστεί σε χώρους όπως: Origin theatre, Νέα Υόρκη (European Theatre Season), Southbank Centre (London Literature Festival), Soho theatre studio, ICA, Riverside studios, Gielgud theatre (West End Shorts/New Play Festival), Λονδίνο. Στην Ελλάδα: Εθνικό θέατρο, Θέατρο Τέχνης, Θέατρο Πειραιά (Φεστιβάλ Αναλογίων), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση & Θέατρο Βογιατζή (λιμπρέτο), Θέατρο Εμπρός (Queer Festival), Θέατρο Τ. Επίσης στο Simpkins Lee Theatre (Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης) και στο BITS Festival (Πιράνι, Ινδία).
Η βραβευμένη πρώτη της ταινία μικρού μήκους Stay still so you don‘t hurt προβλήθηκε σε διεθνή φεστιβάλ: Νέα Υόρκη, Τόκυο, Ρώμη, Όσλο, Πράγα, Παρίσι.
Η προηγούμενη συλλογή διηγημάτων της Κατάσταση Φούγκας κυκλοφόρησε το 2014 από τις Εκδόσεις Κέδρος. Δοκίμια για τα έργα της από πανεπιστημιακούς, και δικά της δοκίμια για τη γραφή, την αισθητική και τη σεξουαλικότητα εκδόθηκαν από: Cambridge University Press, Cambridge Scholars Publishing, Routledge, Mimesis, Εκδόσεις Σοκόλη κ.ά.
Δίδαξε Δημιουργική/Θεατρική Γραφή στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Greenwich. Διετέλεσε επίσης Ιδρύτρια και Αρχισυντάκτρια του πρωτοποριακού περιοδικού Brand Literary Magazine.

Περισσότερες πληροφορίες: ninarapi.com