Η ποιητική συλλογή με τον τίτλο Αναγύρεμα Ψυχής (42) του Αποστόλη Γκανάτσιου από τις εκδόσεις Πηγή (2025) αναδύεται ως μια βαθιά ενδοσκοπική ματιά στην ανθρώπινη ψυχή προσφέροντας στον αναγνώστη ένα ταξίδι μέσα από στιγμές, σιωπές, ψυχοσκαλίσματα, δερματοστιξίες, προσθαφαιρέσεις, μπλουζ, αποχωρισμούς και τρωκτικά του μπετόν. Ο ποιητής βρίσκει 42 τρόπους να περιγράψει τις  ανθρώπινες ζωές που πάντα απεικονίζουν ελλειπτικά ημικύκλια με συγκρούσεις …ως ατελείς και ημιτελείς ενώσεις. Στους στίχους συναντάς συχνά τον άνθρωπο αντιμέτωπο με την απόλυτη ελευθερία των επιλογών του, αλλά και με την βαθιά ευθύνη που απορρέει από αυτές.

Στην καρδιά της ποιητικής συλλογής βρίσκεται η αδιάκοπη εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Ένας αέναος διάλογος με την ψυχή, τη συνείδηση και την αναζήτηση νοήματος σε έναν κόσμο που συχνά μοιάζει αδιάφορος ή παράλογος. Απ΄ όσες μάχες και να δίνουμε όσο αυτό το σώμα μας ακόμη ανασαίνει, αυτή της έντονης αναζήτησης του κόσμου εντός μας θα είναι πάντα η πιο δύσκολη, ομολογεί ο ποιητής στο οπισθόφυλλο.

Η συγκεκριμένη ποίηση ενθαρρύνει την αυθεντικότητα και την ειλικρινή αναζήτηση του εαυτού, πέρα από κοινωνικές συμβάσεις και ρόλους.  Ο ποιητής ενδοσκοπεί τα εσωτερικά του τοπία, αποφεύγοντας τις άσκοπες ωραιοποιήσεις. Τα συναισθήματα του άγχους, της αγωνίας και της αποξένωσης από τον εαυτό, τους άλλους και τον κόσμο είναι συχνά παρόντα. Με απλή, λιτή γλώσσα τονίζει την άμεση εμπειρία και με πολύπλοκη φιλοσοφική γλώσσα για να εκφράσει τις σύνθετες ιδέες και τον βαθύ στοχασμό. Η πρώτη ανάγνωση μου χάρισε  μια αίσθηση βαθιάς συγκίνησης, περισυλλογής και θαυμασμού. Το έργο αυτό δεν διαβάζεται απλά, αλλά βιώνεται έντονα αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια του. Σε ενθαρρύνει να προβληματιστείς για την δική σου ύπαρξη, σε  προκαλεί  να αναρωτηθείς για το δικό σου εσωτερικό τοπίο.

Η ποίηση του Αποστόλη Γκανάτσιου αγκαλιάζει ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων και καταστάσεων που σχετίζονται με τον έρωτα περιγράφοντάς τον ως … μάταιο, μα πάντα θα τριγυρνά ψυχές ν’ αγγίξει σελ. 22, ή αποκαλώντας τον … έρωτα υψηλής ραπτικής σελ. 45 και αλλού… Εκείνη τη στιγμή που έπαψες να δανείζεις και να  παίρνεις. Τη στιγμή που άρχισες να αναζητάς τον έρωτα στην ύψιστη μορφή του. σελ. 59).

Είναι άξιος θαυμασμού ο τρόπος με τον οποίον εξυμνεί ο ποιητής την γενέθλιά του άφιξη στη ζωή.  Στη σελ. 26 διαβάζουμε: [.. Ιούλιος του’96. Μεσημέρι Τετάρτης /τρεις και κάτι./Εκεί,/ μαζί με την πρώτη γεύση της στεριάς/στη σφιχτή αγκαλιά σου πατέρα/εκεί,/ήρθε και το πρώτο αντίκρισμα της θάλασσας/στα καταγάλανα μάτια σου, μάνα/ Εκεί που η θάλασσα επιτίθεται/ και με τα κύματά της/ τα βράχια φθείρει/ ανεξέλεγκτα/όταν αυτά με τη σειρά τους/στη στεριά στιβαρά φυλάνε…]

Ο Απόστολος Γκανάτσιος γεννήθηκε στον Βόλο το 1996 και καλλιέργησε την αγάπη του για τις τέχνες και τη δημιουργία. Εργάζεται στον τομέα της τεχνολογίας ως προγραμματιστής και γραφίστας, ενώ παράλληλα εκφράζεται δημιουργικά μέσω της ποίησης, της σκηνοθεσίας και της παραγωγής ταινιών. Με τις δημιουργίες του, επιχειρεί να γεφυρώσει την τεχνική γνώση με την καλλιτεχνική του ευαισθησία, διαμορφώνοντας έργα που αντανακλούν τη δική του ματιά.

Οι λέξεις του έχουν δύναμη κάνοντας την ποίησή του ξεχωριστή. Η συλλογή αυτή είναι ένα πρώτο πολύ σημαντικό βήμα. Αφήνει το στίγμα της ποιητικής φωνής του δημιουργού και ενεργοποιεί την θετική μας προσμονή για την συνέχεια. Ως τότε θα ακούμε με τι μανία σκάνε τα κύματα πάνω στα βράχια ή πάνω στο δικό μας ΑΝΑ –ΓΥΡΕΜΑ.

[1] Η Αγγελική Θάνου είναι συγγραφέας, Δρ Παιδαγωγικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.