Πώς να τρυγήσω την καρδιά σου; Πάντα με τη στολή του μελισσοκόμου; Αδιαπέραστη! Κι αυτή η μάσκα από τούλι οδηγεί με μαεστρία στη σύγχυση. Οι φράσεις με επικίνδυνα ακροβατικά αναζητούν [ … ]
Αγγελική Θάνου: ένα ποίημα
Βίου λεπτοδείκτες Γεννήθηκα παρά τέταρτο Ορφάνεψα και μισή. Ρυάκι αθόρυβο ο χρόνος. Ερωτεύθηκα στο παρά κάτι. Δεσμεύτηκα και ένα λεπτό, έστεκε ο καιρός ανυπεράσπιστος σαν ξάφνιασμα. Σάλπισμα η λευκότητα [ … ]
Αγγελική Θάνου: ένα ποίημα
ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΤΟ ΠΑΡΟΝ Για το παρελθόν τρέφω βαθύ σεβασμό. Μου προκαλεί ευλάβεια. Ένα ακατανόητο δέος. Στέκει σαν αμετανόητος φάρος. Αποκαλύπτει παλιές αλήθειες. [ … ]
Αγγελική Θάνου: ένα πεζοποίημα
ΤΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ Πού πας με τόσα διλήμματα αγκαλιά; Διφορούμενα αναζητώ, δίστρατα και διχάλες. Δεν σε φοβίζουν τα αδιέξοδα, αυτά τα εκβιαστικά τελεσίγραφα; Όχι, το μονοπάτι το αδιάβατο επιλέγω συχνά. [ … ]
Αγγελική Θάνου: ένα ποίημα
ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΣΥΝ-ΠΛΗΝ Οδός πρόσθεσης. Πορεία αντιμεταθετική και μετατρέψιμη. εργαλείο θαυμαστό το ΣΥΝ. Αγαπιέται όπως ο ήλιος Φωτίζει συντροφιές, συναθροίσεις, συναδέλφους συλλογικότητες. Ζεσταίνει τη σύμπνοια Ανιχνεύω σαν τυμβωρύχος. Να [ … ]
Αγγελική Θάνου: ένα ποίημα
ΔΙΕΣΤΩΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Ζητείται συλλέκτρια ραμμάτων. Εργασία αδιάφορη πλέον. Η γούνα έχει ξεφτίσει. Κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του όλα. Μανταρισμένα τα όνειρά της με το τίποτα. [ … ]