Χτες ώρα δύο μετά τα μεσάνυχτα κτύπησε το κουδούνι τους. Αυτός είπε στην γυναίκα του να μην ανοίξει την πόρτα. Το πρωί ρώτησε κι έμαθε ότι η αστυνομία είχε κτυπήσει το κουδούνι. Όχι μόνο το δικό τους, είχαν κτυπήσει τα κουδούνια κι άλλων διαμερισμάτων.
Έτσι είπε ο φίλος μου ο Κώστας και αναφώνησε: «Επιτέλους! Τι συμβαίνει στον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας μας;»
Μετά μου εξήγησε πως η κοπέλα που μένει στον τρίτο όροφο ήθελε να αυτοκτονήσει, να πέσει από το μπαλκόνι. Την είχε εγκαταλείψει ο αγαπημένος της και ήταν απογοητευμένη. Ήθελε να τερματίσει τη ζωή της. Αυτά μαθεύτηκαν τις πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας.
Στην συνέχεια, μου αφηγήθηκε με λεπτομέρειες τη νυχτερινή ιστορία, όπως την άκουσε. Ότι πράγματι την κοπέλα την είχε εγκαταλείψει ο αγαπημένος της και αυτή πήρε τηλέφωνο κάποιον γνωστό της, κάποιον τέλος πάντων που ενδιαφέρεται γι’ αυτήν και του διεμήνυσε πως πρόκειται να αυτοκτονήσει. Αμέσως, εκείνος θεώρησε ορθό να ειδοποιήσει την αστυνομία νυχτιάτικα.
Οι αστυνομικοί κτύπησαν στη σειρά τα κουδούνια, μέχρι που κάποιος από τους ενοίκους άνοιξε την κεντρική είσοδο. Και αυτοί βρέθηκαν στον τρίτο όροφο, έξω από την πόρτα της νεαρής γυναίκας που εξακολουθούσε να απειλεί, ότι θα αυτοκτονήσει. Και μάλιστα, ενώ οι αστυνομικοί ήταν στο εξωτερικό διάδρομο, εκείνη απειλούσε ότι αν παραβιαστεί η πόρτα της, θα σαλτάρει από το μπαλκόνι.
Τελικώς, εκείνο το βράδυ δεν συνέβη το μοιραίο γεγονός. Με την παρέλευση δύο ημερών εθεάθη στη γειτονιά η εν λόγω μικρή κυρία, τριαντάρα σε ηλικία περίπου, μικρόσωμη, να συνοδεύει έναν γηραιό σκυλάκο, λες και δεν είχε τίποτα εν τω μεταξύ συμβεί. Και ο σκύλος αυτός φορούσε παπουτσάκια, παράξενο και χωρίς να δοθεί κάποια λογική εξήγηση γι’ αυτό!
Αυτά μου αφηγήθηκε περίπου ο Κώστας κι εγώ στη συνέχεια τον ρώτησα: «στον τρίτο όροφο δεν ήταν και το διαμέρισμα με τον καταληψία, όπως στο παρελθόν μου είχες πει;».
«Ναι, στον τρίτο, στο ίδιο διαμέρισμα, έμενε κάποτε ο καταληψίας κι αυτό είναι ακριβώς για μένα το περίεργο γεγονός!», με βεβαίωσε εντελώς φουρκισμένος.
Πριν από ένα χρόνο με είχε ενημερώσει λεπτομερώς γι’ αυτή την υπόθεση.
Σ’ αυτό το διαμέρισμα, πριν εγκατασταθεί αυθαίρετα ένας καταληψίας, ζούσε ο νόμιμος ιδιοκτήτης του διαμερίσματος, ένας ηλικιωμένος αρχιτέκτονας, που στην όψη έμοιαζε μάλλον για λίγο φευγάτος καλλιτέχνης.
Τότε ήταν η περίοδος του κορωνοϊού κι αυτός ο καλλιτέχνης έγινε αυτόχειρας, άγνωστο για ποια αιτία και χωρίς, όπως είχε γίνει με τον άλλο αυτόχειρα του Μιχαήλ Μητσάκη, να βρεθεί κάποιο σημείωμα.
Αργότερα, μετά το θάνατο του ιδιοκτήτη του διαμερίσματος εμφανίστηκε κάποιος εντελώς άγνωστος στη γειτονιά, συνοδευόμενος από επαγγελματία κλειδαρά που άνοιξε την κλειδωμένη πόρτα του διαμερίσματος.
Ο νέος ένοικος απαντώντας σε ερώτηση γείτονά του στο τρίτο όροφο της πολυκατοικίας, προφορικά ενημέρωσε ότι τυγχάνει βαφτισιμιός και νόμιμος κληρονόμος του αποβιώσαντος αρχιτέκτονα και μάλιστα ότι κατέχει ιδιόχειρη διαθήκη.
Σε ερώτηση άλλου ενοίκου ενημέρωσε ότι δούλευε σε κάποια ξένη πρεσβεία. Κατόπιν διαδόθηκε η πληροφορία αυτή. Βέβαια, η γυναίκα του Κώστα κάποτε τον είχε δει να ανοίγει την κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας, με πολύπειρο τρόπο, κρατώντας μια αρμαθιά από κλειδιά, σαν τον Σπανομαρία στην ταινία «Ο Ηλίας του 16ου ».
Σε κάποια φάση, αργότερα, εμφανίστηκαν οι συγγενείς του θανόντος ιδιοκτήτου, οι οποίοι διεκδίκησαν δικαστικώς αυτό το διαμέρισμα. Και τελικώς κατάφεραν να εκδιώξουν με νόμιμο τρόπο τον τύπο αυτόν, ως παρανόμως διαμένοντα και καταληψία και να κλειδώσουν με κάθε ασφάλεια το διαμέρισμα τους.
Από πού ξεφύτρωσε ο περίεργος αυτός τύπος και από πού έβρισκε τόση τόλμη να υποδύεται τον ιδιοκτήτη και με ποια χαρτιά το υποστήριζε, κανείς δεν κατάλαβε και μόνο ένας Θεός ξέρει! Ήταν μάλλον πρόσωπο που κάποιο σκοτεινό ρόλο είχε αναλάβει. Όμως κανείς από τους διαμένοντες στην πολυκατοικία δεν έδωσε συνέχεια και κανείς δεν έμαθε αν υπήρξε εξέλιξη στο παράνομο εγχείρημά του και σε συσχετισμό με άλλες υποθέσεις της επικαιρότητας.
Το διαμέρισμα τελικά νοικιάστηκε από τους νόμιμους κληρονόμους και εμφανίστηκε, κατόπιν αυτού, η μικρή κυρία με το σκυλάκι, που προαναφέρθηκε ότι εκτόξευσε απειλή περί αυτοκτονίας.
«Τελικά, μέτρησα τρία περιστατικά: μια αυτοκτονία, μια κατάληψη και τέλος μια απειλή αυτοκτονίας. Λες να συνεχιστεί το κακό; Να συμβεί κι άλλο περίεργο γεγονός;», είπα στον φίλο μου, με ελαφρά ειρωνεία.
«Ναι! δεν τελειώσαμε, υπάρχει και τέταρτο γεγονός, που ακόμη δεν ξέρουμε την έκβαση του», απάντησε αυτός.
Και με ενημέρωσε ότι στον τρίτο όροφο, σε άλλο διαμέρισμα, μια ιδιοκτήτρια, ξανθιά υψηλού αναστήματος, έχει παραβιάσει όλο τον κανονισμό της πολυκατοικίας. Η σπουδαιότερη παράβαση είναι ότι στην είσοδο του διαμερίσματός της κατασκεύασε πόρτα, η οποία ανοίγει εξωτερικά και όχι εσωτερικά. Έχουν περάσει πρώτα έξι μήνες όπου όλοι οι ένοικοι συμφωνήσανε και δόθηκε προθεσμία για να διορθωθεί το πρόβλημα. Αυτή, είχε πει πως θα το διορθώσει, αλλά δεν έκανε τίποτα. Μετά υπογράψανε όλοι εναντίον της καταγγελία στην Πολεοδομία του Δήμου. Και οι υπάλληλοι της πολεοδομίας, ήλθαν, μετά από τρίμηνο και έκαναν αυτοψία. Αλλά ήδη πέρασε και πάλι τρίμηνο, συνολικά ένας χρόνος από την εκκίνηση του ζητήματος και δεν έκαναν μέχρι τώρα τίποτα!
Και ο φίλος αγανακτισμένος συνέχισε: «Αυτό με την πολεοδομία είναι το τέταρτο και οσονούπω προβλέπεται ότι θα συμβεί και πέμπτο περιστατικό στον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας μας. Κάποια στιγμή θα ανοίξει η πόρτα του διαμερίσματος της ψηλής κυρίας, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ασανσέρ και αυτός που τυχαία θα διέρχεται, εκείνη τη στιγμή, θα φάει στα μούτρα την πόρτα αυτής της κυρίας, με αποτέλεσμα ένα σοβαρό τραύμα. Και θα διακομιστεί στα επείγοντα για τις πρώτες βοήθειες!»
Τότε, εγώ ευχήθηκα να μη συμβεί άλλο παράξενο γεγονός στον τρίτο όροφο αυτής της πολυκατοικίας. Και συμβούλευσα να φροντίσουν για κάποιον αγιασμό, μήπως και σταματήσει το κακό που συνεχόμενα τους κατατρέχει.
Άγγελος Ευθ. Αγγελόπουλος
