Αθηνά Παπαδοπούλου: Απειλή
Νέα αίσθηση, ο κόσμος αλλάζει. Αλγοριθμικές διατάξεις εμπερικλείουν καταπίεση κι ένα άρωμα επικείμενης κατάρρευσης πλανάται στις οθόνες. Η ελπίδα για κάτι καλύτερο κινδυνεύει να γίνει λογισμικός εφιάλτης; Τεχνολογία και…
Νέα αίσθηση, ο κόσμος αλλάζει. Αλγοριθμικές διατάξεις εμπερικλείουν καταπίεση κι ένα άρωμα επικείμενης κατάρρευσης πλανάται στις οθόνες. Η ελπίδα για κάτι καλύτερο κινδυνεύει να γίνει λογισμικός εφιάλτης; Τεχνολογία και…
«Forget Me Not» Το boudoir της κρεβατοκάμαρας με τον μεγάλο καθρέφτη έχει τη δική του αδευτέρωτη μυρωδιά. Πόσο γεμάτο στέκεται με αντικείμενα από πεπερασμένες εποχές μαζί και κάποιες στριμωγμένες…
Δεν είναι ότι απέχεις. Φαίνεται να είσαι εδώ, αλλά, δεν είσαι. Πέπλο θολό τυλίγει τη μορφή σου και μες στην αδιανόητη θαλπωρή απ’το μετα-μοντέρνο κουκούλι που έχεις φτιάξει οι ερμηνείες…
Πέρα από κάτι αδιάφορα βοσκοτόπια γεμάτα από πρόβατα και πασχαλινές τσουκνίδες κάπου ανάμεσα στην 69η παπαρούνα και την 8η συστάδα από πασχαλιές θάφτηκε το όνομά σου. Το βράδυ όμως…
Τα ρολά σου κατέβασες και ανακοίνωσες Επιστρέφω σε λίγο. Κι εγώ περιμένω έξω στην ουρά εμπεδώνω καρτερικά τα σουξέ της νοσταλγίας. Όχι όχι, δεν νυστάζω επαναλαμβάνω για χιλιοστή…
Γιατί μαρσάρουν οι μηχανές τη νύχτα; Είναι μια κάποια απάντηση στη μονοτονία της ημέρας η αντίδραση σε ώρες μιας ατελείωτης αμηχανίας. Προτιμάς τα δισύλλαβα ονόματα παρθένες συλλαβές που μόλις…
Η ΚΟΥΚΛΑ Στο κεφάλι σου αντηχούν ακόμα κουδούνια και κάλαντα. Μια διαδρομή σκέτο ταρακούνημα. Στο πλαστικό δέρμα κολλάει τώρα άλλο δέρμα. Χρυσαφί περιτύλιγμα στερεωμένο με σελοτέιπ. Δίπλα τα υπόλοιπα…
ΕΠΙΛΟΓΗ Είναι εκείνη η ώρα λίγο πριν τα βλέφαρα προδώσουν το φως. Η μέρα βαραίνει τα φορτία οριζοντιώνονται. Η σκέψη ταλανίζεται όπως οι σηματοδότες σε πλατεία πνιγμένη από αυτοκίνηση…
ΥΠΟΣΧΕΣΗ Θέλω να γίνω εδώ και τώρα ο μυστικός σου φανοστάτης. Τον δρόμο για το σπίτι να φωτίζω όταν το σκότος και η ταραχή παραμονεύουν. Όταν ανάμεσα σε…
Μια φορά και κάποτε στις αρχές του περασμένου αιώνα ήταν ένα αγόρι ο Νικολάκης. Με φαντασία απαράμιλλη και παράλληλη απειθαρχία για κάθε τι μπανάλ κάθε καλοκαίρι στο νησί μαζί με…
ΛΙΩΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ Προσωπική άποψη: το παγωτό χωνάκι λιώνει πιο γρήγορα από πέρυσι. Ένας καύσωνας μετατοπισμένος σε καλοκαίρια της μη επιστροφής. Τρως μα δε θυμάσαι. Πασαλείβεσαι αλλά δεν το καταλαβαίνεις.…
POINTES EN SATIN Δεν είναι ότι δεν μου άρεσε το μπαλέτο. Απλά δεν μπορώ να θυμηθώ για ποιο λόγο το σταμάτησα. Κάποτε η μαμά είπε τους είχα πρήξει πως…