Φάνης Κωστόπουλος: Ένα ποίημα
ΘΕΟΜΑΧΙΑ Μήτε ο φόρος ο ληστρικός που έρχεται ανελέητα και ορμητικά σαν αυγουστιάτικο μελτέμι, μήτε η αρρώστια που χτυπάει γύρω μου κι ακόμη ασύστολα μ’ αποφεύγει, μήτε ο Θάνατος…
ΘΕΟΜΑΧΙΑ Μήτε ο φόρος ο ληστρικός που έρχεται ανελέητα και ορμητικά σαν αυγουστιάτικο μελτέμι, μήτε η αρρώστια που χτυπάει γύρω μου κι ακόμη ασύστολα μ’ αποφεύγει, μήτε ο Θάνατος…
Μεσ’ από βάθος σκοτεινό αρχοντικού θαλάμου - που απόμακρα ο Τίβουλλος κι ο…
Charles Beaudelaire Το κρασί του δολοφόνου (απόσπασμα ) H γυναίκα μου νεκρή∙ είμαι λεύτερος! Μπορώ να πιω όσο τραβάει η ψυχή μου. Όταν στο σπίτι γύριζα απένταρος, Απ’…
Ο μήνας Μάρτιος είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης∙ ο μήνας της αλλαγής από τη μια εποχή στην άλλη. Κάθε αλλαγή (το ξέρουμε καλά αυτό από τη ζωή) είναι συχνά…
Ένα βράδυ, που δεν είχα διάθεση για τίποτα, πήρα να διαβάσω το βιβλίο Σειραί του Δημήτριου Καμπούρογλου (1852-1942), του γνωστού λόγιου, συγγραφέα, ιστορικού και κατεξοχήν αθηναιογράφου. Και αυτό όχι…
Οι συγγραφείς της Νεότερης και σύγχρονης ιστορίας τεύχος Α΄ Β. Σκουλάτος, Ν. Δημακόπουλος και Σ. Κόνδης είχαν φροντίσει, όταν πρωτοδιδάχτηκε το βιβλίο, να διορθώσουν τα λάθη που τους υπέδειξαν άλλοι…
Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει όταν έσπρωξα την πόρτα και μπήκα στην ταβέρνα, αφήνοντας πίσω μου τη βουή του δρόμου και τη βροχή που ερχόταν. Ήταν ακόμα πρωί…
O γάτος, αυτός εκεί, είναι, όπως βλέπετε, στη γωνιά του και μέσα στη γούνα του. Έχει τη ζεστασιά του, νιώθει καλά και είναι μονάχος του. Έχει - δεν μπορούσε να…
Έβαλα τις παντούφλες μου και φόρεσα τη ρόμπα μου. Σκούπισα ένα δάκρυ που μου θόλωνε τα μάτια, γιατί στην προκυμαία φυσούσε παγωμένος βοριάς. Μια λαμπερή φωτιά έκαιγε στο τζάκι του…
Όσο ήμουν παιδί Και είχα την καρδιά στο στόμα Το βιβλίο μου ήταν οι δρόμοι. Κάθε μου βήμα και μια συλλαβή …
(Η σχέση μας με τα πράγματα είναι καμιά φορά πιο στενή από όσο νομίζουμε) Ήμουν μικρό παιδί, θυμάμαι, και τις μέρες των Χριστουγέννων τα σπίτια και οι…
Κάθε Σάββατο μας πήγαιναν για εξομολόγηση. Αν κάποιος μπορεί να μου πει γιατί, θα μου κάνει μεγάλη χάρη. Αυτή η πρακτική με γέμιζε πολύ σεβασμό αλλά και στενοχώρια συνάμα. Δε…