Γιώργος Μεταξάς: Βαδίζοντας προς το “ωραίον”
Πρώτοι οι Έλληνες στην τέχνη δώσαν σημασία εν νόημα γενναίον, << ουχ' ώστε λέγειν τα γεγενημένα αλλ' οία αν γένοιτο κατά το εικός ή το αναγκαίον >> * σε πείσμα…
Πρώτοι οι Έλληνες στην τέχνη δώσαν σημασία εν νόημα γενναίον, << ουχ' ώστε λέγειν τα γεγενημένα αλλ' οία αν γένοιτο κατά το εικός ή το αναγκαίον >> * σε πείσμα…
Αλεξανδρινό Φυσά γλυκά απ' την Κορνίς μα όταν σουρουπώνει από την Λέπσιους την οδό ακούς συχνά μελωδικές κάτι πνοές υψιπετείς που φέρνει ο αγέρας κατά 'δω καθώς φτερά απλώνει. Είν'…
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΟΔΟΣ * Μες στο σκοτάδι καθρεπτίζονται οι λέξεις διερμηνέα έχεις πλάι σου ζωύφια φτιάχνουν φωλιές ψηλά στα βράχια τα κοτσύφια Μάντρας κι απόψε τρυφερά πάλι θα πλέξεις. Μες στην…
Μονότονα απ' το πρωί η τροπική ψιλή βροχή γλυκά μου ψιθυρίζει ειν' η δική της εποχή με στάλες να ανθίζει. Μακριά μες στον ορίζοντα ο λασπωμένος ποταμός πλημμύρισε με λέξεις…
ΨΥΧΕΣ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΕΣ Plain of Jars* Ανθίζουν πέτρινα πιθάρια μες στο γαλάζιο ουρανό μορφές στο χώμα σμιλεμένες που κρύβουν κάποιο μυστικό του θρύλου σκοτεινές εκφράσεις συνήθειες…
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Ταίστε τα γατόψαρα ελευθερώστε τα πουλιά για την καλή την τύχη ανάψτε ένα θυμίαμα πείτε μια προσευχή, κι όσοι σας ζώνουν σαν θηλιά της κοινωνίας τοίχοι αυτοστιγμεί…
Ιβίσκοι, κάκτοι, φοινικιές γεράνια, πικροδάφνες με χρώματα στολίζουνε τις όχθες του Μεκόνγκ κίτρινα ηλιοτρόπια θυμίζουν του Βαν Γκονγκ το πονεμένο πέρασμα που στέφθηκε με δάφνες. Ο ποταμός είναι πλωτός ελπίδες…
ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΗΣ ΠΝΟΜ ΠΕΝΧ Ξυπόλυτοι με το λιτό πορτοκαλί ένδυμά τους τα ξακουστά Ανάκτορα με σεβασμό διασχίζουν, μέσα στο πλήθος χάνονται μα όμως ξεχωρίζουν δίπλα στις όχθες του Μεκόνγκ…
ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗ ΜΠΑΓΙΟΝ* Η τροπική βροχή πάλι σιμώνει τα πέτρινα γλυπτά να ντύσει που με φροντίδα έχουν στολίσει των Χμερ οι περασμένοι χρόνοι. Κι εσύ ξοδεύεις τη ζωή σου…
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΖΩΓΡΑΦΟΣ Μίλτος Σαχτούρης Νέος σύχναζε στην Κυψέλη εκεί τον συναντούσανε συχνά, όταν καθότανε στου <<Φλόκα>> για να γράψει χρωματισμένα…
Συνάντηση στο Βασίλειο των Μουσώνων Βρέχει απαρηγόρητα * στον μακρινό το Νότο η Παταλούνγκ εχλώμιασε ο ήλιος όμως καίει οι φυλλωσιές ανθίζουνε στο χάραγμα το πρώτο στα πόδια του Ελέφαντα κρύβονται…
Στον Γιώργο Βιζυηνό Φάσμα φωτός κρυμμένες λέξεις θάνατος. Το αμάρτημα ο φονεύς αναλαμπές νυχτός ο λόγος σου φεγγοβολεί αθάνατος. Βραχύ θλιμμένο το ταξείδιον ποιήματα ανέσπερα η αύρα της ψυχής…