Μια παρέα, ένας χρόνος, ένα εύρημα. Στο μυθιστόρημα της Σταυρούλας Γεωργοπούλου συναντάμε μια παρέα στη διάρκεια ενός χρόνου και ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον εύρημα: το βιβλίο, που έχει μορφή άτυπου ημερολογίου,…
Η προηγούμενη και πρώτη συλλογή της Ευαγγελίας Φύτρου, Τα ετερόκλητα (2023) χαρακτηριζόταν από ευαισθησία και λεπτή συγκίνηση, συγκροτούσε μια εξομολογητική, υπαρξιακή ποίηση, όπου τα συναισθήματα, η αγάπη, ο έρωτας, ο…
Να το παράδοξο της τέχνης: μας «διασκεδάζει», μας τέρπει, μας γεμίζει λυτρωτική συγκίνηση, κι όταν είναι τραγική, ίσως ακόμα περισσότερο τότε – μας προσφέρει μιαν ηδονική λύπη. Αυτό συμβαίνει με…
Η Μαρία Χατζηχριστοδούλου, μολονότι μέχρι στιγμής έχει παρουσιαστεί εκδοτικά και πετυχημένα ως πεζογράφος, με μια εφηβική νουβέλα και μια συλλογή διηγημάτων, στην πραγματικότητα είναι ποιήτρια. Αυτή νομίζω ότι είναι η…
Ο Νίκος Ξένιος στο τελευταίο του έργο καταπιάνεται με το τραγικά επίκαιρο θέμα της κλιματικής αλλαγής, διαγράφοντας μια προειδοποιητική οικολογική δυστοπία, που διαδραματίζεται στο κοντινό μέλλον. Η αποκαρδιωτική ξηρασία και…
Ο Βασίλης Νικολάου είναι γλύπτης. Με την κυριολεκτική, πανάρχαια σημασία του όρου. Λαξεύει, πλάθει το υλικό του, το ακουμπά, το χαϊδεύει, το λειαίνει, το σέβεται, το πονά, το μεταμορφώνει. Σε…
Στον Θανάση Λερούνη Απρίλης και χιόνι. Απρίλης και χιόνι στα βουνά του Αφγανιστάν. Πορεία ανηφορική, σχεδόν κάθετη, ύψη απροσμέτρητα. Δεν έχεις δεχτεί να κάτσεις στο άλογο που σου πρόσφεραν…
Η νοσοκόμα «Χρύσα, χρυσό μου, έλα λίγο». Χρύσα χρυσό μου τη φώναζε, από χρυσάφι είσαι φτιαγμένη της έλεγε, μικρό κορίτσι ανάμεσα σε γέρους, αφοσιωμένη, με το χαμόγελο, σε άχαρες δουλειές,…
