Γιάννης Κονδυλόπουλος: Ταξίδια
Ο πατέρας τους είχε τη σοφία των γέρικων δέντρων του. Τον ξέρω μόνον από τις αφηγήσεις τους, μα τέτοιον τον φαντάζομαι κι εγώ: σαν τον κορμό μιας γέρικης ελιάς. Τα…
Ο πατέρας τους είχε τη σοφία των γέρικων δέντρων του. Τον ξέρω μόνον από τις αφηγήσεις τους, μα τέτοιον τον φαντάζομαι κι εγώ: σαν τον κορμό μιας γέρικης ελιάς. Τα…
Έστεκε χρόνια πλάι της. Ερωτευμένη στην αρχή και το γλυκοφιλούσε. Μα αντάριασε, η απρόβλεπτη, και τού ’φαγε το χώμα. Τώρα χορεύει πάνω στις γυμνές του ρίζες, τις ξασπρισμένες απ'…
(Μπορχεσιανές συναντήσεις ΙΙ) Ο Αλόνσο Κιχάνο προτού Δον Κιχώτης να γίνει ήταν ο Αλόνσο Κιχάνο. Στο τέλος της ζωής του, Αλόνσο Κιχάνο ξανάγινε. Παντοτινό κανένα όνειρο δεν…
Κάθε τους ετήσια σύναξη σε καβγά κατέληγε. Τούτη τη φορά όμως το κακό είχε παραγίνει: καθεμιά απαιτούσε την πρωτιά για τον εαυτό της! Η οκνηρία έδειξε στις αδελφές της παιδιά…
(Κρυπτομνησία VII) Τι σου είναι, εντέλει, τα βαφτιστικά! Γεννούν, στο άκουσμά τους, προσδοκίες, ανάλογα, βέβαια, με όσα έχουμε ήδη στο μυαλό μας. Έτσι, πολύ συχνά οδεύουμε με οδηγό…
Για έναν χρόνο ακόμη… Δε φορέσαν την αγάπη κατάσαρκα σαν χιτώνα του Νέσσου. Δεν ευλογήθηκαν όπως την πρώτη φορά που αγγίξαν της μητέρας το στήθος. Δε δίψασαν τη…
(Ρέκβιεμ για ένα έργο τέχνης) I Το φρούτο φρέσκο. Τι τρυφερά το σμίγει το σελοτέιπ! ΙΙ Δεν είναι μήλο. Ο γερο-όφις ταπεινωμένος. ΙΙΙ Σαν Τιθωνός γερνάει…
«Οὐδεὶς ἑκὼν κακός» (Κρυπτομνησία VI) Κι εμείς να τεμαχίζουμε την παιδική σας ηλικία, μήπως και τη στριμώξουμε στων ταξιδιών μας τις βαλίτσες, να την περάσουμε λαθραία σε προορισμούς απροσδιόριστους.…
(Κρυπτομνησία V) Από παιδάκι πίκρεψε μες στο σκοτάδι τους. Και έπειτα, γονιός κι αυτός, διαλέγει εξαρχής μ’ ευλάβεια τα πιο λεπτά πινέλα του. Και χρώματα δειλά, αραιωμένα. …
(Κρυπτομνησία IV) Δημοσιογράφος τον κάλεσε για συνέντευξη! Θα του ’κανε και podcast! Τον παραξένεψε η αναπάντεχη πρόσκληση. Χρόνια πάλευε με τις αυτοεκδόσεις των διηγημάτων του. Απολογισμός: σιγή ασυρμάτου. Λες…
(Στιχάκι) Είπα να ξεφύγω από όλους, όλα και το τίποτα, να μην ξεστομίσω τα κοινότοπα και τα ανείπωτα, κρύφτηκα μονάχος, μήπως και με ψάξουν, μα με…
Α΄ «και τούτη η γυναίκα που την είδες όμορφη, μια στιγμή λυγίζει δεν αντέχει πια γονάτισε.» Την είδες όμορφη το χάραμα εκείνου του καλοκαιριού της νιότης σου. Τ’ άσπρο…