Γιάννης Κονδυλόπουλος: Η Πόλις
Η πόλη τόσο υπέροχα γερνούσε! Με αξιοπρέπεια παλαιάς αστής σύναζε Κυριακή με Κυριακή τον χρόνο, μέχρι να φτάσουν οι γιορτές, να βάλει τα καλά της. Ένιωθες τότε τον γλυκό αναβρασμό…
Η πόλη τόσο υπέροχα γερνούσε! Με αξιοπρέπεια παλαιάς αστής σύναζε Κυριακή με Κυριακή τον χρόνο, μέχρι να φτάσουν οι γιορτές, να βάλει τα καλά της. Ένιωθες τότε τον γλυκό αναβρασμό…
ΝΙΟΒΗΣ ΛΙΘΩΔΕΣΤΕΡΟΣ (Ιωάννης Λυδος, Περί αρχών της Ρωμαίων πολιτείας, 3.61) Πώς πέτρωνε η ψυχή του! Σμίλευε στους τριγύρω του πληγές (τις έβλεπες, τις άγγιζες, τις οσμιζόσουν) όμως αυτός…
Δύο «Μονόχορδα» (1979) του Ρίτσου, που οριοθετούν το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί η σημερινή εισήγηση: 1). 41: «Καλό προσωπείο, σε δύσκολους καιρούς, ο μύθος». 2). 286: «Τι ήσυχα…
Δε μας απέμενε καθόλου σπάγγος. Και τότε στέλναμε το μήνυμα στον χαρταετό, που μόλις πια τον ξέκριναν τα μάτια μας. Περνούσαμε στο τεντωμένο το σκοινί ένα χαρτάκι μ' ένα "γεια…
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ Και τότε έσκυψε στη λίμνη, για να δει το πρόσωπό του. Και είδε: τον κύρη του να παίζει με το ομοίωμά του μαριονέτες· τη μάνα άγγελο της συμφοράς,…
Το 1969 ο Γιάννης Ρίτσος γράφει την ποιητική σύνθεση «Ο αφανισμός της Μήλος».2 Πρόκειται για έργο με ανάπτυξη σκηνική, ένα χορικό, οι στίχοι του οποίου κατανέμονται σε «τρεις γριές ξερακιανές,…
ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ Κοντά στα σαράντα του, έκανε τον πρώτο απολογισμό. Είχε στο μεταξύ διαβάσει και κάτι βιβλία για τις σχέσεις παιδιών-γονέων και, ως μαθητευόμενος ποιητής που ήταν, έγραψε…
Πριν σαραντίσει η Δέσποινα, οι γείτονές της ρίξανε τον φράχτη από το σπίτι της. Γυρνούσε η ψυχή της δυο βδομάδες γυρεύοντας τα ίχνη του, ψάχνοντας πού τελείωνε το βιος της.…
ΑΛΟΝΣΟ ΚΙΧΑΝΟ Κι έτσι σιγά σιγά, μέρα τη μέρα, τα λησμόνησε όλα: πρώτους αυτούς που έφυγαν ηττημένοι, τον ποιητή, τον δάσκαλο και τον καιόμενο· έπειτα όσους καταφέραν κι επιστρέψανε…
ΦΥΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ Ι ΚΑΝΔΑΥΛΗΣ Και πάλι καύσωνας κι εσύ ευχόσουν ριπή ανέμου να σε στέρξει, να φυσήξει. Κι η ευχή σου εισακούσθηκε, μα η κουρτίνα που αναδεύτηκε ρίχνει…
ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ Όσο πάει και ρηχαίνει το όνειρο. Κολυμπούσες για χρόνια με κινήσεις θριάμβου, απλωτές και περήφανες σε γαλάζια νερά. Όμως, ξάφνου τα χέρια σου τον βυθό χαστουκίζουν.…