Βαγγέλης Φίλος: Στο παλιό ξέφωτο
Στο παλιό ξέφωτο I. Μια νύχτα Δεκεμβρίου Ήταν μια νύχτα Δεκεμβρίου. Θέριζε παντού. Κρύο ή θάνατο, δε θυμάμαι. Η ζωή εκτυλίσσεται σε πολλές εκδοχές. Η μία, πρωτότυπη, δημιουργεί…
Στο παλιό ξέφωτο I. Μια νύχτα Δεκεμβρίου Ήταν μια νύχτα Δεκεμβρίου. Θέριζε παντού. Κρύο ή θάνατο, δε θυμάμαι. Η ζωή εκτυλίσσεται σε πολλές εκδοχές. Η μία, πρωτότυπη, δημιουργεί…
α΄ Κίτρινος ήλιος Ερυθρό φθινόπωρο Δε θα γλιτώσω β΄ Λουλούδια αίμα Ξεχασμένη αγάπη Πώς να γυρίσω; γ΄ Κοιτώ τ' αστέρι Δρεπάνι η σελήνη Αχ, πώς…
Η αντάρα —Καιρός να φύγω, είπε. —Μα, εγώ μια ζωή σε έβλεπα να φεύγεις, παρατήρησα. —Λάθος με έβλεπες. Έμπαινα μέσα στους στίχους μου και στη δεύτερη στροφή γύριζα πάλι.…
α΄ Έρχεται κάποτε ο καιρός που οι δρόμοι παύουν να είναι ναρκοθετημένες ζώνες αναμνήσεων και απαγορευμένα λιμάνια επιστροφής. Έρχεται κάποτε ο καιρός που οι δρόμοι γίνονται πάλι δρόμοι. …
Λιλιπούτειος Της έστειλε τη σκέψη του κι αυτή τον τοποθέτησε στο γείσο του ψάθινου. Κρατήσου, του είπε και του ’δειξε την κόκκινη κορδέλα. Κολύμπησαν ώρα πολλή ως το μεγάλο…
Άυλα Κι έμεινε εκεί, με το βουνό στην πλάτη, παλιό βουνό, λευκό βουνό, γαλήνιος μες στη φωτογραφία. Μοιάζει να πάγωσε η στιγμή, λίγο μετά ή λίγο πριν, δεν…
Γενέθλιος χορός Σηκώνεται στην πίστα μοναχή, τη βλέπουμε όλοι. Φοράει ακόμα τα σμαραγδένια του δάσους, ξανθιά νεράιδα όμορφη, όπως την είχαμε αισθανθεί πολλές φορές στα παραμύθια. «Δεν χορεύω συχνά»…
Ένας περίπατος στο δάσος —Κάτω τα μολύβια! Η εντολή ήχησε τελεσίδικη. Ωστόσο δεν ήξερα σε τι με αφορούσε, γιατί εγώ χάραζα σ' ένα ξύλο γράμματα, μ' ένα λεπίδι,…
Και να που μείναμε μόνοι εγώ και η πέρα θάλασσα του μυαλού μου. Τα εξωτικά μου παραμύθια σήκωσαν πάλι τον αετό μου. Για μια στιγμή ξεχάστηκα, νόμισα πως μπορώ ξανά…
ΑΝ Αν σ' έλεγαν Άννα, Μαρία, Άννα Μαρία, θα άκουγες την φωνή μου. Γιατί στο όνομα που έχει, α, στήνουν φωλιά την άνοιξη τα χελιδόνια, η αγάπη. …
Η νύχτα Δωσ' μου το χέρι σου. Είναι επίμονη η νύχτα. Λόγια λιπόσαρκα. Γιατί έφυγες; Η Απουσία. Δεν έχει σχήμα, δεν έχει μορφή. Άηχη Μνήμη! Λευκό σεντόνι. Ποιος σκέπασε τη…
Αυγουστιάτικο Όσο πλησίαζε η δεκάτη τετάρτη του φεγγαριού, εσύ σίμωνες. ώσπου λύθηκε η ψυχή και γείραμε στην ανάμνηση ν’ αγκαλιαστούμε.