Παυλίνα Παμπούδη: Το λιοντάρι και το ποντίκι
Το λιοντάρι και το ποντίκι Μια φορά, στη Ζανζιβάρη / Ζούσε ο Λέων, το λιοντάρι Δυνατό ήταν, μεγάλο / Σαν αυτό δεν είχε άλλο Είχε δόντια φοβερά / Χαίτη…
Το λιοντάρι και το ποντίκι Μια φορά, στη Ζανζιβάρη / Ζούσε ο Λέων, το λιοντάρι Δυνατό ήταν, μεγάλο / Σαν αυτό δεν είχε άλλο Είχε δόντια φοβερά / Χαίτη…
Εκεί που πηγαίνουμε για να ανακουφιστούμε λίγο από τη ζέστη, να μην καίμε για λίγο το κλιματιστικό και ξεραίνεται το δέρμα μας και ξεροβήχουμε, για να φάμε νάτσος με τσένταρ…
(Σχόλια για μια παράξενη διαμονή σ’ έναν παράξενο κόσμο όπου συμβαίνουν παράξενα πράγματα) Και τα μισά να καταλάβεις καλό ποσοστό είναι. * Η μουσική της σιγής το…
Άνθη φουντώνουνε στην μελανή Παγόδα κι εγώ ανέστιος τις νύχτες σε προσμένω να φύγω τώρα πια μακριά σου δεν μπορώ μια αγκαλιά ψυχές με έχουνε δεμένο. Πόλη απρόβλεπτη στις όχθες…
Μαχαιριά το μάτι του Κωνσταντίνο τον βάφτισαν. Κώτσο τον λέγανε. Στα εφτά τον ξεμονάχιασε στον αχυρώνα ένας θείος από τη Μακρινίτσα. Και μια και δυο και τρεις. Δεν τόλμαγε…
ΑΓΚΑΘΙ άσ’ τις εφημερίδες, κλείσ’ τις ειδήσεις, το καλοκαίρι αυτό ακολούθα, δίπλα στη θάλασσα κάνοντας πετάλι - όμορφα μυρίζει το αρμυρίκι αυτό που σου γρατζούνισε την πλάτη, φαίνεται κάπως διαφορετικό,…
Η κόκκινη γραβάτα — Με προλαβαίνεις; Δεν με προλαβαίνεις, γιατρέ... Έλα, γιατρέ μου, γρήγορα! Η φωνή του γέρου Ανδρέα έτρεμε. Ήταν φόβος — όχι για τον θάνατο, αλλά για…
Ανάμεσα σε μεσημέρια που κολλάνε και ζαλισμένες νύχτες σουλατσάρει ένας Αύγουστος με ήχο από ανεμιστήρα και άρωμα καρύδα. Κουμάντο κάνει επάνω του ο ήλιος τα τζιτζίκια τα δαγκωμένα χείλη -Αύγουστο…
Στην Νανά Ιορδανοπούλου Η Μόρα και ο Μόρτον ήταν αραγμένοι στις πάνινες ξαπλωτούρες τους και απολάμβαναν το δροσερό ανάλαφρο αεράκι του απογεύματος. Η μεσημεριανή ζέστη υποχωρώντας είχε τυλίξει…
Ἑωθινόν ΄΄Τὴν σὴν δοξάζουσι Κοίμησιν ἐξουσίαι, θρόνοι, ἀρχαί, κυριότητες...΄΄ σήκωσαν χορὸ τὰ πουλιά ὄρθρου βαθέος μὲ τριημιτόνια καὶ κεντήματα καὶ φθορές, ἀνάμεσα στῶν φύλλων τῆς συκιᾶς τὸ μυστικὸ καταφύγιο, ἐκεῖ…
Tα όνειρα «Θέλεις ν΄ακούσεις ένα όνειρο που είδα;» λέει η Μπεάτε μια Κυριακή πρωί την ώρα που έβαζε καφέ στο φλιτζάνι του Μίχαελ. Ήταν σπίτι οι δυο τους. Έτσι κι…
Σαλονάκια στις αλάνες Εκ του μακρόθεν παρακολουθώ, γιατί εκ του κοντόθεν απελπίζομαι, τις εξορμήσεις των χειμερινών αθηναϊκών θεατρικών παραγωγών, στα αλανιάρικα θέατρα της επαρχίας. Έργα σαλονιού ή κρεβατοκάμαρας εξέρχονται…