Το έγκυρο περιοδικό της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Der Spiegel, πολλά χρόνια μετά το θάνατο του Τόμας Μαν και εξίσου πολλά μετά τις Απόψεις ενός Απολιτικού (1915), φιλοτεχνεί το…
Ο Γκυγιώμ Απολλιναίρ (1880-1918) υπήρξε ευαίσθητος, βλάσφημος, κατανυκτικός, προκλητικός, αλλά κυρίως προφητικός άνθρωπος και καλλιτέχνης που μυρίστηκε νωρίς το πνεύμα των καιρών, αλλά και το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Ο…
*Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του πρωτ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, “Παρεμβάσεις” Ιστορικές και Θεολογικές, Εκδόσεις Διήγηση, Αθήνα, 1998 [...] Η σάρκωση και γέννηση του Θεανθρώπου είναι σκάνδαλο για την…
Ένα κείμενο της Ελένης Ζιώγα με αφορμή τα Χριστούγεννα «… αν κάποιος μου απεδείκνυε ότι ο Χριστός δεν ταυτίζεται με την αλήθεια κι ότι, στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι εκτός…
Η θεολογία που κυοφορήθηκε στα μέρη μας υποστηρίζει ότι Εκείνος που ήρθε στη γη ως «παιδίον νέον» είναι το δεύτερο Πρόσωπο της αιτίας του παντός: Της Αγίας Τριάδας. Μα,…
Το σύμβολο «Santa», αυτό που πολλές φορές ενοχοποιούμε, εμείς οι «της εκκλησίας», ως αίτιο της υπερκατανάλωσης, φαίνεται να είναι σχεδόν ακαταμάχητο. Επιμένουμε μάλιστα να το αντιδιαστέλλουμε, πλείστοι θεολογούντες, με τον…
«Χριστός γεννάται!Κ α λ ή Α ν ά σ τ α σ η !» Φαίνεται παραδοξολογία, αλλά κυριολεκτώ! Η ευχή "Καλή Ανάσταση" είναι η πληρέστερη, η καταλληλότερη για τα…
Χριστούγεννα... “Μέρες χαράς, γιορτής, αγάπης, φιλανθρωπίας...” ουπς! Αυτό το τελευταίο μου χαλάει το κέφι! Και το λέω πολύ σοβαρά! Μ' εκνευρίζει ρε παιδί μου! Μου θυμίζει ασπρόμαυρες ταινίες και…
Στο Παρίσι χιονίζει. Στο Παρίσι οι μεγάλες ξυλόσομπες πυρώνουν κατακόκκινες έξω απ’ τα καφέ. Στα τραπεζάκια άνθρωποι κουκουλωμένοι, με σηκωμένους τους γιακάδες, κρατούν ποτήρια γεμάτα γκρογκ αμερικέν, ενώ οι μικροί…
[…] Και προχωρούσε η νυχτιά, κι ο στόλος των Ελλήνων, καθόλου, πουθενά ρότα δεν έβαζε κρυφή στο πέλαγο για νά βγει.3 Όμως, μόλις…
![Read more about the article ΆντονΤσέχωφ: O παραμορφωτικός καθρέφτης (Διηγήσεις του Δωδεκαημέρου)[1] – μετάφρ. από τα ρώσικα, Ελένη Κατσιώλη](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2019/12/rx_anton_chekhov_1897_in_melihovo-copy.jpg)
Μπήκαμε με τη γυναίκα μου στο σαλόνι. Μύριζε βρύα και υγρασία. Εκατομμύρια αρουραίοι και ποντικοί πετάχτηκαν στις άκρες καθώς φωτίσαμε τους τοίχους που είχαν να δουν φως έναν ολόκληρο αιώνα.…
Γεμίζουν τα πνευμόνια σου κι απλώνονται, φτερoύγες αίμα ρόδινο, κι αδειάζουν τα οστά σου, κούφια γίνονται. Εισπνέεις και σαν αλεξίπτωτο ανυψώνεσαι Η καρδιά σου ανάλαφρη κι αυτή, γιγάντια, με ατόφια…
