Κωνσταντίνος Τσεκλένης: Το άρωμα
Ήταν κόκκινο το απόγευμα, σαν τα χείλη σου, κι η ρόγα σου αλμυρή στην ανάσα του Πουνέντε. Στο ημίφως δεν ξεχωρίζω πια καλά εκείνο το έντονο κόκκινο. Άφησες ανοιχτή την…
0 Comments
11 Ιανουαρίου 2025
Κωνσταντίνος Τσεκλένης: Λουκά, μωρό μου!
Τον ξύπνησε το κουδούνι. Αγουροξυπνημένος όπως ήταν, σύρθηκε με τις παντόφλες μέχρι την εξώπορτα και κοίταξε απ' το μάτι. Άφαντος όμως ο Φαντομάς. Έκατσε στην ξύλινη καρέκλα του γραφείου…
14 Δεκεμβρίου 2024
Κωνσταντίνος Τσεκλένης: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Είχε αποκοιμηθεί κάμποσο στο επαρχιακό λεωφορείο, μέχρι να φτάσει σε μια κωμόπολη, λίγο πριν το χάραμα. Δεν ήξερε πού ακριβώς βρισκόταν. Είχε έρθει με τραίνο απ' την πρωτεύουσα, κι ύστερα…
30 Νοεμβρίου 2024
Κωνσταντίνος Τσεκλένης: ένα ποίημα
ΥΠΟΓΛΥΚΑΙΜΙΑ Πεσκέσι εκείνο το τσίγκινο κουτί με τα ακριβά, τα γαλλικά μπισκότα. Από τότε, έγιναν τ' αγαπημένα της. Κράταγε και τα κουτιά για να φυλάει εκεί όλα όσα η μνήμη…
16 Νοεμβρίου 2024
Κωνσταντίνος Τσεκλένης: ένα αφήγημα
Η ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΧΩΡΑ «Φυραίνει ολοένα ο τόπος, χωματένιο σταμνί.» Γ. Σεφέρης. Τα διαπιστευτήριά μου ήταν έτοιμα εδώ και καιρό. Ο,τι είχα διαβάσει, είτε γνώριζα γι αυτή τη χώρα, δεν…
2 Νοεμβρίου 2024
Κωνσταντίνος Τσεκλένης: ένα αφήγημα
Ο ΕΦΗΒΟΣ Μόλις είχε σαλπάρει. Βιράριζε ακόμα την άγκυρα, καθώς έβγαινε από την μπούκα του λιμανιού. Ωραίο σκαρί, νευρικό, μπρατσέρα που λένε. Βαμμένο κάτασπρο, με δυο γαλάζια σιρίτια κάτω…
21 Σεπτεμβρίου 2024
Κώστας Τσεκλένης: Ο μπάρμαν
Ο ΜΠΑΡΜΑΝ Αύγουστος είναι πάντα όταν η πόλη αδειάζει, το τσιμέντο βράζει, οι συναγερμοί βαράνε με τις ώρες και τα σκυλιά γαβγίζουν πίσω απ' τα κάγκελα, τεντώνοντας τις αλυσίδες…
3 Αυγούστου 2024
Κωνσταντίνος Τσεκλένης: πέντε ποιήματα
ΓΝΩΜΙΚΟ «Κάτοπτρον είδους, χαλκός εστίν...» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι αφού στίλβωναν τον χαλκό και βλέπανε τη φάτσα τους. «...οίνος δε, νου.», συνέχιζαν στο ίδιο γνωμικό διότι με το κρασί,…
20 Απριλίου 2024