Γιώργος Μεταξάς: Βασιλική οδός
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΟΔΟΣ * Μες στο σκοτάδι καθρεπτίζονται οι λέξεις διερμηνέα έχεις πλάι σου ζωύφια φτιάχνουν φωλιές ψηλά στα βράχια τα κοτσύφια Μάντρας κι απόψε τρυφερά πάλι θα πλέξεις. Μες στην…
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΟΔΟΣ * Μες στο σκοτάδι καθρεπτίζονται οι λέξεις διερμηνέα έχεις πλάι σου ζωύφια φτιάχνουν φωλιές ψηλά στα βράχια τα κοτσύφια Μάντρας κι απόψε τρυφερά πάλι θα πλέξεις. Μες στην…
Στην πέτρα του Χωρήβ Είπανε πως μαζέψανε κακήν κακώς τους βάρβαρους Για να ομολογήσουνε τα κρίματά τους Έτσι κι έγινε Εύκολα και γρήγορα Ομολογήσανε, οι περισσότεροι Μετά οι μη βάρβαροι…
23, Κυριακή ΙΔ΄Λουκά, Τυφλού, Αγαθαγγέλου (το όνειρο) Άκουγα, γράφοντας, να τρίζουν Στα έγκατα του τραπεζιού Να μεγαλώνουν τα καρύδια που δεν έγιναν. Σύγκορμο εκείνο έτρεμε, με…
Τα αγάλματα, όπως κι οι άνθρωποι, χρειάζονται φροντίδα και προστασία. Ποιος είπε ότι τα μουσεία είναι σιωπηλά; Ποιος νομίζει πως οι προθήκες δεν έχουν ιστορίες να πουν, πως τα εκθέματα…
Στα σουαχίλι, μπουάνα σημαίνει αφεντικό. Έτσι φώναζαν οι ιθαγενείς του Βελγικού Κονγκό κάθε λευκό άντρα που είχε έρθει να διαφεντέψει τη χώρα τους και τις ζωές τους. Μπουάνα αποκαλούσαν στο…
Όνειρα και εφιάλτες στα στούντιο Η αθωότητα είναι φως που δεν ξέρει τη σκιά του, αλλά η προδοσία έρχεται αθόρυβα, φοράει χαμόγελο και καλοπιάσματα για μάσκα και σβήνει ονόματα και…
ΠΡΙΝ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ Παίζει μαζί μου απ’ το πρώτο ραντεβού Βασίλισσα λευκή κι εγώ στρατιωτάκι Μακριά όσο κι αν φτάνω φτωχά κινούμαι μόνο εμπρός Άνετα εκείνη διπλαρώνει βασιλείς Πριν το…
Στο μουσείο έκλεισαν τα φώτα. Τρέχω να προλάβω. Η πόρτα κλείνει, ο φύλακας φεύγει. Πανικοβάλλομαι, ολόμονη σ’ ένα κρύο και σκοτεινό κτίριο που στέλνει σήματα από το παρελθόν. Μου απομένει…
Ἄλεκτον «ἄγρυκτα κἄλεκτ’ ἀλλὰ βούλομαι μόνῃ αὐτῇ φράσαι σοι». (Φερεκράτης, Fragmenta ) Μὴ μοῦ μιλᾶς γι’ αὐτά... Πές μου γιὰ τ’ ἄλλα, τὰ…
Οι άντρες κοντοστέκονται για λίγο μπρος στο πορτόνι του κήπου, να θαυμάσουν τα δυο παράξενα πουλιά, τις κρεμασμένες στο μπουγαδόσκοινο ως τους μηρούς αραχνοΰφαντες κάλτσες της, π’ ανεμίζουν στο απογευματινό…
ΧΙ Θάλασσα ή γη, δεν είναι άλλος. Μόνη στον κόσμο η καρδιά. Σιωπά η θαλασάγγιχτη άμμος, Τον θρόνο βλέπω να σιωπά. Ν' ακούσω σπεύδω τη λαλιά Νερών κι ανέμων, αλλ'…
Με τα χρώματα, τα χαμπάρια της Ανατολής, και ας είναι εδώ χειμώνας, Ιούλης μήνας, θα βρουν τον τρόπο, την αυθορμησιά τους να ξεμυτίσουν στου ουρανού τα αλώνια και της πόλης…