Στην τέταρτη ποιητική του συλλογή, Νίκος Σαββάκης επανακάμπτει ωριμότερος, με πλουσιότερη θεματολογία, πιο μεστή γλώσσα και με νοήματα, κρυμμένα πίσω από τις γραμμές, τα ονόματα και τις λέξεις, που χρειάζονται…
Στο καινούριο βιβλίο -μυθιστόρημα- της Γεωργίας Μακρογιώργου «Ανταύγειες» ο αναγνώστης απολαμβάνει ένα ενδιαφέρον και πολύπτυχο έργο. Σ’ αυτό παρατηρούμε ένα πετυχημένο πάντρεμα ποίησης και πεζογραφίας, με περιεχόμενο που τοποθετείται χρονικά…
Η συλλογή διηγημάτων «Μπαμπά, σου λείπω;» είναι το τρίτο βιβλίο του Παναγιώτη Γκούβερη, το οποίο, παρόλο που είναι διαφορετικό απ’ ό,τι έχει γράψει ως τώρα, μοιάζει να ανακεφαλαιώνει, κατά κάποιον…
«Κι Εσύ, μια μέρ’ ακόμα, με υπάρχεις» Εν αρχή ήν η πίστη. Η οποία, κατασταλαγμένη, ώριμη και σταθερή, μέσα από τις συμπληγάδες του σύγχρονου κόσμου, αρθρώνει λόγο. Προσηλωμένη…
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΟΥ "Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος, η μάνα δασκάλα, ο θείος δάσκαλος, η θεία δασκάλα, ο άλλος θείος δάσκαλος, ο παππούς από τη μάνα δάσκαλος, οι φίλοι…
Του Γιώργου Αγιοβλασίτη Ο Γιώργος είχε φύγει από παλιά. Κι ας ήταν πάντα κάπου ανάμεσά μας. Ήταν, θαρρείς, κι εδώ κι αλλού από γεννησιμιού του. Ανήκε η φιγούρα του στην…
Ο συναισθηματικός αλφαβητισμός μας πρέπει να ξεκινά νωρίς Σ’ έναν κόσμο που διαρκώς επιταχύνει, τα παιδιά καλούνται να διαχειριστούν έντονα συναισθήματα που συχνά δεν ξέρουν πώς ονομάσουν, εξηγήσουν ή να…
TO ΠΥΡ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ Η πείνα δεν είναι φωτιά στο δάσος που το χωριό από μακριά αγναντεύει. Η πείνα είναι το μάγμα που κοχλάζει εντός. Μόνον όσοι βαστούν τέτοια φωτιά…
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Ταίστε τα γατόψαρα ελευθερώστε τα πουλιά για την καλή την τύχη ανάψτε ένα θυμίαμα πείτε μια προσευχή, κι όσοι σας ζώνουν σαν θηλιά της κοινωνίας τοίχοι αυτοστιγμεί…
Σχ. 1 55 (Σχ. 2) ΑΦΡΟΔΙΤΗ Ποθεί από τη μια ο ουρανός ο ιερός να σμίξει με τη γη, μα και τη γη, από την άλλη, την κατακλύζει ο πόθος…
Η ταξιδιώτισσα με τα άσπρα Το νυφικό σου σέρνεται στις λάσπες Μέχρι την Ιερουσαλήμ ο πόνος δεν αντέχεται Στη Γάζα πάλι, ο θάνατος έχει φορέσει τα καλά του Πράσινα τα…
Στο βιβλίο του «Επιστροφή στη Ρενς» (2009) ο Ντιντιέ Έριμπόν αναρωτιέται «Ποιος φταίει… που η σημασία ενός τόσο δυνατού και συγκροτημένου «εμείς» άλλαξε τόσο πολύ, ώστε να δηλώνει «τους Γάλλους»…
