Πέτρος Βελούδας: Ένα ποίημα

Ηρωική άνοιξη Αντέχει στους θρήνους της θάλασσας προσκυνά τα πόδια της αλήθειας το σούρουπο σβήνει στα μάτια του την δόξα της οινοποσίας... Ρωγμές σε συνειδήσεις που μυρίζουν κάτεργο, χαρές γυρεύει η…

0 Comments

Θανάσης Τριανταφύλλου: Ατελέσφορος ρεμβασμός

Μαζεύτηκαν στην αποβάθρα Σούρουπο κι η θάλασσα μουντή Γλάροι πεινασμένοι φτερουγίζουν Κρώζουν μονότονα Ανήσυχοι  Μια ξεχασμένη γυναίκα ανέβηκε στο ξύλινο παγκάκι Μόνη στο σύθαμπο Τα χέρια σφιχτά μπροστά της Ψύχρα…

0 Comments

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ,  ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ1   Μετάφραση: Γεωργία Παπαδάκη

                […] Τότε λοιπόν (στον εξοστρακισμό2 του Αριστείδη), όταν γράφονταν τα όστρακα, λέγεται πως κάποιος αγράμματος και εντελώς άξεστος έδωσε το όστρακο στον…

0 Comments

Γεωργία  Παπαδάκη: ΓΟΗΣ  

       Η λέξη αυτή, που σήμερα δηλώνει τον άνθρωπο ο οποίος σαγηνεύει με την ομορφιά του και την ακτινοβολία του, στην αρχαία ελληνική είχε διαφορετικές σημασίες.        Κατ’ αρχάς, το…

0 Comments

Τσαρλς Γιομπλόνσκι, κατά κόσμον Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ο Βαν Γκογκ, Οι 2 καρέκλες, ο Αρτώ και ο αυτόχειρας της κοινωνίας

 Ας υποθέσουμε πως ο Αρτώ απέσπασε την λογοτεχνία από την Αστυνομία, το θέατρο από την Ιατρική, όπως διατείνεται ο Heiner Mueller, και την ζωγραφική από την Ψυχιατρική. Ας υποθέσουμε πως…

1 Comment

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ, Θανάσης Νιάρχος: Ημερολόγιο χωρίς ημερομηνίες – Πρόλογος: Σταμάτης Φασουλής. Με δύο έργα του Παναγιώτη Τέτση, εκδόσεις Καστανιώτη, σ. 252.  

 Η εμμονή των καταγραφών    «Κρατώ μόνο τα μάτια μου διαρκώς ανοιχτά και εντυπώνω τα αντικείμενα σωστά. Θα ήθελα να μην κρίνω καθόλου, αν αυτό ήταν δυνατό».       …

0 Comments

Κατερίνα Ζαρόκωστα: Το γυφτούλι

Ένας στρόβιλος από ήχους, χρώματα, γέλια, τραγούδια, μαύρα γυαλιστερά μαλλιά, κροτάλισμα τροχών, φούστες κλαρωτές, χρώματα, χρώματα, λάμψεις από χρυσά χαμόγελα. Οι τσιγγάνοι διέσχιζαν το χωριό. Ο μύθος τους πήγαινε μπροστά,…

0 Comments