Γιούλη Ζαχαρίου: Η Μπλε

Λιγνή, κλαράκι. Με ατίθασο  κατσαρό και  μάτι ανήσυχο. Με περίμενε κάθε Ιούνιο στο νησί, εμένα την πρωτευουσιάνα, να συνεχίσουμε τα μυστικά μας από κει που τα αφήσαμε το περασμένο καλοκαίρι. Πήγαινε…

0 Comments

Μαρία Κουγιουμτζή: Η Λιτανεία

Μέσα στο πυκνό σκοτάδι σέρνονταν οι οιμωγές. Άνθρωποι αλυχτούσανε σαν σκύλοι. Είχανε μεταμορφωθεί, μαζί κι  ο τόπος, γέμισε κόκαλα και αίμα. Βγήκανε τα θηρία και ξεσκίζανε σάρκες τρυφερές και σάρκες…

0 Comments

Γιώργος Βέης: Ημερολόγια Συν/γραφών

** Επανεκκίνηση τώρα. Γράφω, πίνω, θυμάμαι: τσάι με τζίντζερ και κανέλα. Την πρώτη φορά που το δοκίμασα στην πρωτεύουσα του Βιετνάμ, νόμισα αμέσως ότι υπερίσχυε κατά πολύ η εύκολα αναγνωρίσιμη…

0 Comments

Κώστας Γιαννόπουλος, Πορτρέτα στο νερό: Αντρέ Μαλρώ, ο μέγας αντιφατικός

Ο κύριος στο μέσον της πανοραμικής μαυρόασπρης φωτογραφίας με το σταυρωτό σακάκι και το μάλλον βλοσυρό, αλλά και ώς έναν βαθμό θριαμβευτικό ύφος, που έχει πιάσει αγκαζέ τους συντρόφους του,…

0 Comments

 Χρήστος Αντωνίου: Τρία ποιήματα για το Πολυτεχνείο

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ   Το ίδιο μαβί που το κοιτάζω χρόνια χωρίς αλλαγή. Κορνιζωμένη  ιδέα που δεν ταξιδεύει στην ιστορία μήτε στα όνειρα αλλά κοιμάται σε μνήμες τραυματισμένες. Φωνές, πληγές, χρώματα,…

0 Comments

Γιόχαν Πέτερ Χέμπελ, Απροσδόκητο αντάμωμα (μτφρ. Γιώργος Καρτάκης)

Στο Φάλουν της Σουηδίας, πριν από περίπου πενήντα χρόνια, ένας νεαρός ανθρακωρύχος φίλησε την όμορφη νεαρή μνηστή του λέγοντας: «Μα την αγία Λουκία, τον έρωτά μας θα ευλογήσει χέρι παπά.…

0 Comments

Παναγιώτης Βούζης: Γεωργία Βεληβασάκη, Κοντσέρτο για μία ημέρα που πέρασε, εκδόσεις Γραφομηχανή, Κορώνη 2018

Οι ποιητικές συλλογές οι οποίες προκύπτουν από τη μαθητεία στη δημιουργική γραφή εμπεριέχουν είτε κίνδυνο είτε πλεονέκτημα. Ο κίνδυνος είναι να φτάνουν μόνο μέχρι τη βαθμίδα της άσκησης και να…

0 Comments