ή το «Κατά Μάρκον (Βαμβακάρην…)» για δεύτερη χρονιά (και για πολλές άλλες) στο κατάμεστο «Τόπος αλλού». Το έχω πει και θα το ξαναλέω μέχρι να αφήσω την τελευταία πνοή…
Να κάνουμε Τέχνη με τα όνειρα μας κι όχι εκ των ενόντων· με το περίσσευμα της ψυχής μας κι όχι με τα ελλείματά της· με το κορμί μας και το…
Είναι πάντα μια πρόκληση για τον θεατή η παρακολούθηση μιας συναισθηματικά πολυσύνθετης ταινίας, επικεντρωμένης στην εύθραυστη ισορροπία μεταξύ των μελών ενός ιδιότυπου τριγώνου και τοποθετημένης σε μια σύγχρονη συντηρητική μουσουλμανική…
«Οι σελίδες του ημερολογίου μου είναι οι καμβάδες μου», Έτσι έλεγε ο Πάμπλο Πικάσο· με άλλα λόγια οι καμβάδες του είναι η βιογραφία του. Γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1881 και…
... Στο Θέατρο 104, στο νεανικό κέντρο επιτυχημένων παραστάσεων (όλες πολύ πάνω του μετρίου των συνήθων καταναλώσιμων σκηνικών προϊόντων). Μια γυναίκα ανάμεσα σε δύο άντρες, έναν που αγαπά κι…
Αφιέρωμα στα δάση που τώρα αλλάζουν μορφή, τα δέντρα που μες στο χειμώνα μοιάζουν ξερά κούτσουρα, που μοιάζουν σε ύπνωση, πετούν βλαστάρια, φτεράκια τρυφερά σαλεύουν, ανοιχτοπράσινα, υπόλευκα σχεδόν, το…
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ταξιδεύει εις το Υπερπέραν με όχημα άλλα γλωσσικά ιδιώματα, όμως όσο κι αν παραλλάσσει ο κώδικας, η ουσία πάντα ίδια μένει: η ανθρώπινη κραυγή ενάντια στον θάνατο,…
Όποιος έχει την τύχη να έχει απολαύσει τις παραστάσεις των τεσσάρων θεατρικών έργων του Μάρτιν ΜακΝτόνα που ανεβάστηκαν στο ελληνικό θέατρο, είναι σίγουρο ότι πηγαίνει να δει τις ταινίες του…
«Κάθε αφορισμός βαδίζει πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Από κάτω χαίνει το βάραθρο της κοινοτοπίας». Σπύρος Τσακνιάς Ο συγγραφέας και οι αφορισμοί του Κυνικά, ανατρεπτικά, αγαπώντας τον εαυτό του, ναρκισσευόμενος,…
ΕΝΑ νεορεαλιστικό θαύμα συντελείται στο Διάχρονο Θέατρο τής Μαίρης Βιδάλη με Το Κατσικονήσι, ένα αριστουργηματικό έργο του Ούγκο Μπέττι (από τις 25 Φεβρουαρίου και για πολλές, πολλές ακόμη παραστάσεις –…
Η Elisabetta Sirani (1638 –1665) ήταν μία από τις πιο παραγωγικές ζωγράφους της εποχής του Μπαρόκ, που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού ανάμεσα στους ομοτέχνους αλλά και στο ευρύτερο κοινό.…
Ο ηθοποιός απεκδύεται εαυτόν και φοράει τον ρόλο. Μάλλον, πιο σωστά, Έναν ρόλο. Απομακρύνεται από τον χρόνο του, για να πάει στον χρόνο του θεατρικού έργου. Εγκαταλείπει τη δική του…
