Γεωργία Παπαδάκη: Ευριπίδη Ἑκάβη, στ. 547-570
Η Τροία έχει πέσει. Η βασίλισσα Εκάβη και η κόρη της Πολυξένη βρίσκονται μαζί με άλλες Τρωαδίτισσες σκλάβες στο στρατόπεδο των νικητών Αχαιών, που έχουν περάσει στη θρακική…
Η Τροία έχει πέσει. Η βασίλισσα Εκάβη και η κόρη της Πολυξένη βρίσκονται μαζί με άλλες Τρωαδίτισσες σκλάβες στο στρατόπεδο των νικητών Αχαιών, που έχουν περάσει στη θρακική…
Η σκοτεινή μιλά για φως ( Στην Γκέτρουντ Κόλμαρ* ) Καθηλωμένη στο σπίτι απ΄όπου δεν βγαίνει κανείς ζωντανός. Το σπίτι ονομάζεται «εβραϊκό» κίτρινο αστέρι σημαδεύει το σπίτι του…
50D = 47LP = 47V Ἔρος δ᾽ ἐτίναξέ μοι φρένας, ὠς ἄνεμος κὰτ ὄρος δρύσιν ἐμπέτων. Έρωτας το μυαλό μου σκόρπισε, άνεμος ίδιος πάνω στα βουνά με λύσσα στις…
Στο Φάλουν της Σουηδίας, πριν από περίπου πενήντα χρόνια, ένας νεαρός ανθρακωρύχος φίλησε την όμορφη νεαρή μνηστή του λέγοντας: «Μα την αγία Λουκία, τον έρωτά μας θα ευλογήσει χέρι παπά.…
58D = 130W Τοῖς θεοῖς† τ΄ εἰθεῖάπάντα†· πολλάκις μὲν ἐκ κακῶν ἄνδρας ὀρθοῦσιν μελαίνηι κειμένους ἐπὶ χθονί͵ πολλάκις δ΄ ἀνατρέπουσι καὶ μάλ΄ εὖ βεβηκότας ὑπτίους͵ κείνοις δ΄ ἔπειτα πολλὰ γίνεται…
Μεγάλη Άρκτε, κατέβα, δασύτριχη νύχτα, θυσανωτό αγρίμι, με γερασμένα μάτια, αστροκέντητα. Στο ουράνιο ρουμάνι ανοίγουν δρόμο τα ίχνη σου λάμποντας με νύχια αστέρινα. Σε επιφυλακή εμείς για τα κοπάδια, μα…
Katherine Masfield Το γέλιο της πεταλούδας Στό μέσο τῶν πιάτων μας γιά τό κουάκερ Ὑπῆρχε ζωγραφισμένη μιά γαλάζια πεταλούδα Καί κάθε πρωί ἡ προσπάθειά μας ἦταν ποιός θά φτάσει…
Ένα τερατώδες αλλά υγρό λουλούδι μπλέκεται στα πνευμόνια μου, πλέκεται στην καρδιά μου έρπει ως το λαιμό μου και σαν χταπόδι βυζαίνει τη γλώσσα μου. Το φύτεψες χαρούμενα πέρσι το…
Κοιτούσαν αγκαλιά κι οι δυο από ψηλό μπαλκόνι την Αίγυπτο κοιμώμενη σε πνιγηρό ουρανό το μαύρο Δέλτα να διαιρεί τον μέγα ποταμό που λιγδερό το κύμα του στις πόλεις γύρω…
Ίνγκμαρ Μπέργκμαν: Στην οικογένειά μας είχαμε μια πλούσια θεία που μας έκανε καταπληκτικά χριστουγεννιάτικα δώρα. Την θεωρούσαμε τόσο δική μας που την περιλαμβάναμε ακόμα και στις προσευχές μας πριν κοιμηθούμε.…
ΙΙ ΤΟ ΧΥΜΕΝΟ ΑΙΜΑ (απόσπασμα) Ανεβαίνει ο Ιγνάτιο Με το θάνατο στους ώμους Το ξημέρωμα ζητάει Και ξημέρωμα δεν έχει Τη μορφή του αποζητάει Και στο όνειρο θολώνει Το κορμί…
Στη γωνία μιας κάμαρης ήταν ακουμπισμένο ένα ξίφος. Η ανοιχτόχρωμη, χαλύβδινη επιφάνεια της λεπίδας του, στο άγγιγμα των αχτίνων του ήλιου, έβγαζε μια λάμψη κοκκινωπή. Περήφανο το ξίφος κοίταξε ολόγυρα.…