Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα
Ο Κοντορεβιθούλης Από παιδί, θρυμματιζότανε σε ψίχουλα και με κηλίδες αίματος σημάδευε το μονοπάτι, να μη χαθεί. Δεκαετίες αργότερα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, δεν δυσκολεύτηκε να βρει το…
Ο Κοντορεβιθούλης Από παιδί, θρυμματιζότανε σε ψίχουλα και με κηλίδες αίματος σημάδευε το μονοπάτι, να μη χαθεί. Δεκαετίες αργότερα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, δεν δυσκολεύτηκε να βρει το…
Του χρωστούσαν χάρη Την βρήκε μόνη στο σπίτι. Την πλησίασε αποφασισμένος. Η ίδια διαισθάνθηκε κάτι μυστήριο στις διαθέσεις του. Το πλησίασμα του ήταν κάπως υπερβολικό. Ένιωσε πως είχε υπερβεί…
Παλατινή Ανθολογία VII, 170 Tον τρίχρονο μικρούλη Αρχιάνακτα που ’παιζε γύρω απ’ το πηγάδι τ’ άλαλο της μορφής του είδωλο μέσα του τον ετράβηξε. Κι απ’ το νερό μούσκεμα…
Τις μέρες αυτές που η φύση δοκιμάζεται και η ψυχή ματώνει βρίσκω την ποίηση του Ντ. Χ. Λώρενς ανακουφιστική. Γι’ αυτό επέλεξα να σας παρουσιάσω τρία ποιήματα του Λώρενς. Τα…
Καθένας γυρεύει μια απάντηση Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και χάζευα το βύθισμα του ήλιου όπως το κάνουν όλοι με λαγνεία λυτή φλερτάρουν τα χρώματα σμίγουν μαζί τους…
Η πόρτα Πάει καιρός τώρα που έρχεται ξανάρχεται στα όνειρά μου εκείνη η σκουροπράσινη παλιά εξώθυρα με το μπρούτζινο ρόπτρο σα να παραφυλάει και να βρίσκει κάθε φορά την…
Νέα ταξίδια Ένας σπασμένος ήλιος μιμείται το λουλούδι ενώ συστρέφονται τα πλοιάρια χάριν μιμήσεως των ψαριών. Αποθηκευμένες εμπειρίες επιστρατεύονται την ύστατη ώρα να γεμίσουν με άρρωστο φως την κοινωνία…
I ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ν’ απλώσω το χέρι μου ως το πρόσωπό σου και να σου χαϊδέψω τον τελευταίο μου στίχο. Τον τελευταίο των τελευταίων. …
ΝΕΡΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ! Ο κυρ Αλέκος -έτσι τον φωνάζουν όλοι- κάθεται στην κεφαλή του τραπεζιού. Το τραπέζι γεμάτο με όλα του κόσμου τα καλά. Από το πρωί μαζεμένη όλη…
ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ Ίσως πρέπει ν’ ανταλλάξουμε ματιές, αν δε το κάνουμε ήδη. Μου είπες: «Εμείς οι δύο είμαστε γεννημένοι για μεγάλα πράγματα». Δεν έδωσα σημασία. Ήξερα πως, μετά από…
Γιάννης Ρίτσος [Yannis Ritsos] Τα όρη, τα σπίτια, τα δέντρα κι η μεγάλη αυλή έρημη και βυθισμένη στο ηλιόφως. Θα ’ταν αρκετό ένα όνομα…
Ριζώνοντας στο χώμα Βαθιά και δυνατά Με τόσα φύλλα το δέντρο στέκει Είναι το δέντρο της ζωής Στο δάσος βασιλεύει Με ιερό κορμό Καταπράσινο το δέντρο στέκει Είναι το δέντρο…