Μαρία Τσάτσου: ένα ποίημα
ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ Παραδοσιακό εορταστικό δείπνο Με όλο τον θίασο επί σκηνής Τέσσερις γενεές Μέσα στο σκοτάδι του ’70 ή του ‘80 Μόνο που δεν το ξέραμε Κρεμασμένοι από μύθους…
ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ Παραδοσιακό εορταστικό δείπνο Με όλο τον θίασο επί σκηνής Τέσσερις γενεές Μέσα στο σκοτάδι του ’70 ή του ‘80 Μόνο που δεν το ξέραμε Κρεμασμένοι από μύθους…
ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΙ ΟΙ ΦΟΝΙΣΣΕΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ… Ζεστό απομεσήμερο καλοκαιριού. Κάγκελα παντού, στα παράθυρα… στο πρόσωπο… οι σκιές τους αποτυπώνονται στο δέρμα, ιδιότυπες σφραγίδες ταυτότητας, της ζωής που έμεινε απέξω…
ΜΗΝ ΞΕΓΕΛΙΕΣΑΙ Μην ξεγελιέσαι, Τα χιόνια στόλισαν τις βουνοκορφές Μόνο και μόνο για να δεις πόσο απάτητες είναι. Στη ματιά σου μόνο επιτρέπεται να τις ακουμπάει Για να παγώνει…
ΑΓΩΝΑΣ Ξημερώματα Σαββάτου με ψιλόβροχο η Ναταλία κατεβαίνει την Αγγελάκη και στρίβει στην Εγνατία. Φορά μια κουρελού πάνω από την πλεκτή μαύρη ζακέτα της και κουβαλάει με κόπο μια…
ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΜΙΣΟ ακόμα θυμάμαι τη μικρή γωνιά της "αγάπης" το κουρασμένο κρεβάτι ένας κόσμος -απόκοσμος- σαν έλειπες στρίμωχνα ένα κορμί και μία σκέψη στο μισό -μισώ- …
Βιβλίο ΣΤ 30-32(σχ. 1) Μετά από αυτά, στα μέσα πλέον του καλοκαιριού, έγινε ο απόπλους για τη Σικελία.[…] Οι ίδιοι οι Αθηναίοι και όσοι από τους συμμάχους τους βρίσκονταν στην…
ΤΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ Διάβαζε ένα ωραίο βιβλίο για τον Διόνυσο και το θέατρο. Τα περισσότερα από τα στοιχεία του βιβλίου τα ήξερε, ο Διόνυσος είναι φίλος από παλιά, από τότε…
Η ΚΑΡΕΚΛΑ Νέα διορίστηκε η Αμαλία στην Εφορία, είκοσι χρόνων. Από τη μέρα που πάτησε το πόδι της στην υπηρεσία βάλθηκε να κάνει πράξη κάθε λέξη του όρκου που…
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Ο ποιητής πείσμων ιστιοπλόος Θάλασσας ανοικτής σε αγώνα Παλεύει κύματα λέξεων Στιγμών Κόντρα σ’ ανέμους άγριους Να πάει το σκαρί στο τέρμα Σίγουρο μα κι…
ΚΥΚΛΟΣ ΖΩΗΣ Ντύνομαι τη νέα έκδοση του εαυτού μου, επαναπροσδιορίζομαι. Σκεύος φιλόξενο το κορμί μου τον χρόνο υποδέχεται αντανακλώ το φως ώσπου σαν μαύρος κύκνος να βουτήξω στο σκοτάδι.…
Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΣΕ ΣΕΝΑ Ό,τι αγαπώ σε εσένα πιο πολύ είναι τα αιμοφόρα αγγεία σου κι η καρδιά που μέσα τους βουίζουνε τα χρόνια σα μελίσσια, οι αυχενικοί σου…