10)
Μέσα από αλλεπάλληλα ερωτήματα
σχόλια ανεπίτρεπτα
και παρατηρήσεις,
μια αγωνία μου γιατρεύτηκε διαμιάς.
Δεν είσαι πια ευάλωτος, Θεέ μου,
μα ζώστηκες σπαθί
κι εγώ που ηχούσα μ’ ένα κρεμασμένο
παράπονο στα χείλη
ήσυχα, έκλεισα γαληνεμένη,
με τις απορίες μου λυμένες και μια υπόσχεση.
Δεν θα αρθρώνω απαγορευμένα.
(11)
Μετά από πόνο κι απορία
ήρθες, γλυκέ μου, με ζύμη ζεστή
από λόγια για να με θαρρέψεις
να μιλήσω ανεμπόδιστα πολλά συλλαβίσματα
και βρήκα ξανά τη χαμένη μου γεωμετρία
αναβάλλοντας τις απορίες της φυσικής μου.
Το μεσημέρι, ο αδελφός μου
πήγε να λύσει μια μοναξιά.
Του έδωσα ελιές να γλυκαθεί
κι εκείνος επέμεινε σε χρόνια μυτερά
να ψάλλει φως.
(13)
Θάλασσά μου, συναντηθήκαμε
μεσοστρατίς με βρήκε το φως του φεγγαριού
έκανα δρόμο σκοτεινό πάνω από μια
τεράστια παλάμη και γλώσσα
μ’ ένα μάτι να με τρυπάει ως τις άκρες
των δακτύλων μου
μα ο Κύριός μου διαπέρασε με το σφρίγος
της νιότης του κάθε σκιά κι έβαλε τη
σφραγίδα του σ’ όλα τα μέλη μου.
(Από τη συλλογή: “Τα πικρά”)
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:
