Η εξερεύνηση του Παρισιού και του διαστήματος
Ο Γιάννης Σχίζας σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες και αγγλική φιλολογία. Είναι πολυγραφότατος, έχει εκδώσει αρκετά βιβλία, υπήρξε διευθυντής του περιοδικού Οικοτοπία και εκδότης του περιοδικού Οικολογείν. σήμερα είναι τακτικός συνεργάτης των εφημερίδων Το Ποντίκι και Δρόμος της Αριστεράς, ενώ είναι υπεύθυνος στον διαδικτυακό τόπο Oikologein.gr. Το βιβλιαράκι του Περιήγηση στο μέλλον (εκ. Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη) τιτλοφορείται έτσι εξαιτίας της αγάπης του συγγραφέα για το διάστημα, τους πλανήτες, το ηλιακό σύστημα, την αστρονομία. Ωστόσο, το βασικό θέμα του είναι το Παρίσι, η πρωτεύουσα της Γαλλίας, «ένα θαυμαστό τέρας», «η κεφαλή του κόσμου», κατά τον Μπαλζάκ.
Παρά τα διαβάσματά του και τις πληροφορίες που άντλησε από τα βιβλία διάσημων συγγραφέων και πολιτικών, ο Γιάννης Σχίζας είδε πρώτη φορά το Παρίσι το 1983, όταν το επισκέφτηκε με μια παρέα φίλων του. Αργότερα, χάρη στη δουλειά του που είχε να κάνει με αεροπλάνα και τις σχεδόν δωρεάν πτήσεις στο προσωπικό, ήταν τακτικός επισκέπτης της πόλης.
Κατ’ αυτόν, οι επισκέψεις που έκανε στο Παρίσι ήταν μια ωραία φάση της ζωής του. Δεν τον συγκινούσαν τα μεγάλα καταστήματα, τα οποία απορροφούσαν το ενδιαφέρον των φίλων του, που αναζητούσαν άλλα πράγματα. Έχοντας διαβάσει το μυθιστόρημα του Βίκτορα Ουγκό Η Παναγία των Παρισίων όπου πρωταγωνιστούν ο Καμπούρης και η Εσμεράλδα αφιέρωσε αρκετό χρόνο για την περιπλάνηση του στο ναό που τυλίχτηκε στις φλόγες τον Απρίλιο του 2019.
Τον ενδιέφερε και ο Πύργος του Άιφελ, το ορόσημο της πόλης που έχει ύψος 324 μέτρα. Αυτό το αξιοθέατο δέχεται ετησίως πάνω από έξι εκατομμύρια επισκέπτες –το 2002 συμπληρώθηκε ο αριθμός των 200 εκατομμυρίων επισκεπτών από τότε που ολοκληρώθηκε η κατασκευή του, το 1889, οι οποίοι εντυπωσιάζονται από ύψος αλλά και την αρχιτεκτονική του. Φτιάχτηκε για προσωρινή μόνο χρήση στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού, αλλά η προσωρινότητα έγινε μονιμότητα.
Άλλο τουριστικό αξιοθέατοι που κατονομάζει είναι η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων, η οποία οδηγεί στην Αψίδα του Θριάμβου που τώρα ακούει σήμερα στο όνομα Αστέρας Ντε Γκολ –άρχισε να κατασκευάζεται επί Ναπολέοντα του ΄Α και τελικά εγκαινιάστηκε το 1836 από τον βασιλιά Λουδοβίκο Φίλιππο.
Ένα από τα άλλα αξιοθέατα του Παρισιού είναι το διαμέρισμα της Μονμάρτης, όπου συναντάμε την εκκλησία Σακρ Κερ, η οποία έχει και ένα ονομαστό νεκροταφείο. Σε αυτό είναι θαμμένοι διαπρεπείς καλλιτέχνες και λογοτέχνες: ο Φρανσουά Τριφό, ο Ζαν Φουκό, ο Σαρλ Φοριέ, ο Χάινριχ Χάινε, εκεί βρίσκεται ο τάφος της οικογένειας του Εμίλ Ζολά –τα οστά του συγγραφέα έχουν μεταφερθεί αλλού. Ωστόσο, πιο γνωστό είναι το νεκροταφείο Πιερ Λασέζ, ένα από τα μεγαλύτερα του Παρισιού, όπου βρίσκονται οι τάφοι τυ Ονορέ ντε Μπαλζάκ, του Τζιμ Μόρισον, του Υβ Μοντάν, αλλά και του Φρειδερίκου Σοπέν, χωρίς όμως την καρδιά του –έχει μεταφερθεί στην πατρίδα του την Πολωνία.
Σε κάποια απόσταση από το κέντρο του Παρισιού βρίσκεται το περίφημο ανάκτορο των Βερσαλλιών, ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, κι όπως διαβάζουμε θεωρείται το 8ο θαύμα αρχιτεκτονικής και κηπουρικής του κόσμου. Άρχισε να κτίζεται κατ’ εντολή του Λουδοβίκου 13ου το 1623 και ολοκληρώθηκε 50 χρόνια αργότερα.
Κι αφού μας ξεναγήσει και σε άλλες ομορφιές του Παρισιού, ο Γιάννη Σχίζας γράφει το κείμενο «Η άλωση του διαστήματος», που δίνει τον τίτλο στο βιβλίο του. Σε αυτό μας θυμίζει τις εξορμήσεις των Αμερικανών και των Ρώσων για την κατάκτηση του διαστήματος και μας θυμίζει πως σήμερα κάνουν σχετικές εξερευνήσεις οι Κινέζοι, οι Γιαπωνέζοι και οι Ινδοί.
