Ιστορίες και ρήσεις για το σεξ
Ο Π. Ενιγουέι (Καρδίτσα, 1976) είναι ένα ακούραστος αναγνώστης βιβλίων, κυρίως λογοτεχνικών. Πρόσφατα ανακοίνωσε ότι έχει ετοιμάσει μια ανθολογία ελληνικού διηγήματος, προϊόν αναγνωστικού μόχθου και προσεκτικής αξιολόγησης, ωστόσο, δήλωσε, πως δεν κατάφερε να βρει εκδότη. Το βιβλίο του Η ζωή δεν είναι μόνο σεξ, μωρό μου (εκδ. ΑΩ), το οποίο από τον ίδιο χαρακτηρίζεται ως «πολυφωνική μυθοπλασία», αλλά και ως νουβέλα, είναι ένα παράξενο, ένα αινιγματικό αφήγημα, εντελώς πρωτότυπο, που προκαλεί ερωτηματικά, αλλά και προσφέρει και στιγμές γέλιου. Η λέξη σεξ στον τίτλο δεν μπήκε τυχαία, όλο το κείμενο είναι πλημμυρισμένο με το σεξ και τα παρεπόμενά του, είτε με τη μορφή αφήγησης είτε με τη μορφή διαλόγου.
Στην πρώτη σελίδα του βιβλίου διαβάζουμε «Είχα να κάνω σεξ δυόμισι μήνες. Ούτε παντρεμένος να ‘μουνα».
Για να ενημερώσει τον αναγνώστη για το τι περίπου θα διαβάσει ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του βιβλίου παραθέτει διάφορες παιγνιώδεις φράσεις από το βιβλίο, φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους. Π.χ. «Στη Βολιβία είναι παράνομο για έναν άντρα να έχει σεξουαλικές σχέσεις με μια γυναίκα και την κόρη της ταυτόχρονα». Επίσης; «Στον Λίβανο είναι νόμιμο οι άντρες να έχουν σεξουαλικές επαφές με ζώα, με την προϋπόθεση όμως πως πρόκειται για θηλυκά ζώα».
Είναι κάπως δύσκολο να διαβάσουμε το παρόν βιβλίο ως μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, όπως συμβαίνει με τις κλασικές και τις σύγχρονες ιστορίες που δεν έχουν μεγάλες διαφορές στην ανάπτυξή τους. Εδώ, όλα είναι καινοφανή, προκαλούν απορίες, δεν μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης ποια γεγονότα αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας του συγγραφέα ή τα έχει διαβάσει κάπου. Πάντως, το αφήγημα αρχίζει με ένα κείμενο, το υπ’ αριθμόν 1, με τον τίτλο «Όπου ο ήρωας της ιστορίας λαμβάνει ένα εκβιαστικό μήνυμα». Σε αυτό διαβάζουμε ένα απειλητικό μήνυμα στο WhatsApp, που αφορά κάτι πονηρές φωτογραφίες.
Στο κείμενο αρ. 2 διαβάζουμε τις σκέψεις του πρωταγωνιστή προτού λάβει το εκβιαστικό μήνυμα, εξομολογείται πως είχε να κάνει σεξ δυόμισι μήνες.
Στον αρ. 16 υπάρχουν φράσεις που θυμίζουν φιλοσοφικές ρήσεις ή συμπεράσματα ζωής ή πλευρές του βίου κάποιου ή κάποιας. Ιδού:
.Είμαι δεκάξι χρονών, όλες οι φίλες μου έχουν κάνει σεξ, ενώ εγώ όχι. Νιώθω άσχημα.
.Θεωρούμαι μεγάλη στα είκοσί μου, που δεν έχω φιλήσει ποτέ αγόρι;
.Ήμουν δεκαοχτώ χρονών και το αγόρι μου εβδομήντα οχτώ!.
.Θα ήθελα να μάθω τι πιστεύετε για το προφυλακτικό.
. .Μακροχρόνια σχέση δεν σημαίνει κέρατο.
Στον αρ. 23 ο τίτλος είναι «Μια πρώτη γνωριμία με τον ήρωα και την ηρωίδα της ιστορίας μας».
Στον αρ. 38 ο τίτλος είναι: «Όπου περιγράφεται η ιστορία ενός (διαδικτυακού) έρωτα στα χρόνια της καραντίνας».
Κι αφού διαβάσουμε ένα σωρό έξυπνες, τολμηρές, πονηρές και σαρκαστικές φράσεις, πάντα γύρω από το σεξ, στον αρ. 46 γίνεται λόγος για το «τέλος της διαδικτυακής συνομιλίας και του παρόντος βιβλίου». Πρόκειται για το αποχαιρετιστήριο κείμενο του συγγραφέα: «Σε φιλώ. Και σ’ ευχαριστώ θερμά για όλα! Π. Ενιγουέι». Κι αμέσως μετά υπάρχουν μερικοί υπερρεαλιστικοί στίχοι, οι οποίοι παραπέμπουν σε ποιήματα του Ανδρέα Εμπειρίκου: «Ζήτω το αχαλίνωτο σεξ άνευ όρων και ορίων!»
Να μην ξεχάσουμε να τονίσουμε πως ο συγγραφέας, ο οποίος όπως είπαμε στην αρχή δεν μπόρεσε να βρει εκδότη για την ανθολογία ελληνικών διηγημάτων που επιμελήθηκε, μας αποκαλύπτει το εξής: ένας εκδότης, από εκείνους που τα τελευταία χρόνια έχουν πλουτίσει χάρη στο πλήθος των ποιητών και των πεζογράφων, οι οποίοι χτυπούν την πόρτα τους, του ζητούσε 3.000 ευρώ για να του βγάλει ένα βιβλίο του. Είναι αποκάλυψη, αλλά είναι και έκφραση πίκρας, μα ταυτόχρονα και οργής.
