(Στιχάκι)

Είπα να ξεφύγω

από όλους, όλα και το τίποτα,

να μην ξεστομίσω

τα κοινότοπα και τα ανείπωτα,

κρύφτηκα μονάχος,

μήπως και με ψάξουν,

μα με ξέχασαν,

σαν το δαχτυλίδι που

χωρίς να νιώσουνε το έχασαν.

Έφυγα μπροστάρης,

μα όταν είδα πίσω,

ήμουν μόνος μου·

ήδη πενηντάρης,

μα η χαρά του λίγου

ήταν πόνος μου.

Μ’ έκανα στιχάκι,

μήπως οι συνθέτες με μελοποιήσουνε,

μα έγινα χαρτάκι,

ασταθείς καρέκλες

να στηρίξουνε.