Μετά τις μάσκες: τρεις στιγμές του Ελπήνορα Αυτός Μετά τις μάσκες. Όπως ο πλάτανος στο τέλος του Γενάρη. Αυτός και αυτή Τον άκουγα, μήνες ολόκληρους, [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: ένα ποίημα
ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Το κατά Ιωάννην, ιθ΄ 6) Την [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: δυο ποιήματα
ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ Στον Βασίλη Μηνακάκη Όλα ενέργεια λοιπόν. Ουσία του κόσμου και αίτιό του τελικό. Κοίταξε εκείνο το λιοντάρι. Έχει ξεκρίνει τα σκυφτά βουβάλια ‒τόσο μα τόσο απασχολημένα επάνω [ … ]
Παυσίκακος: ένα ποίημα
ΛΕΥΤΕΡΙΑ Όποιος διψά τη λευτεριά, στιγμή μη λησμονήσει: κάθε ανάβρα πλάτανος, για να φωλιάζει δράκος και να φυλάγει το νερό, σταγόνα μην του λείψει. Αν είσαι γέρος και σκιαχτείς, [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: ένα ποίημα
ΣΠΟΥΔΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ “να που μ’ αρέσει κι αυτό το βουβάλι του μακεδονίτικου κάμπου, τόσο υπομονετικό τόσο αβίαστο, σαν να το ξέρει πως δε φτάνει κανείς πουθενά” Γιώργος Σεφέρης, Ωραίο φθινοπωρινό [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
“Είναι παντού το ποίημα. Η φωνή σου / καμιά φορά προβαίνει στο πλευρό του / σαν το δελφίνι που για λίγο συντροφεύει / μαλαματένιο τρεχαντήρι μες [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: ένα ποίημα
Σε δρόμους γιορτινούς του ’20 Δε θέλω να μοσχοβολήσει νοσταλγία. Σε δρόμους γιορτινούς του Είκοσι πορεύομαι φτιασιδωμένους με στολίδια μυριάδες: στολίδια επηρμένα, που κατέλαβαν την πόλη και εξανδραποδίσαν τους [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: ένα ποίημα
Στον τελευταίο σταθμό της δεκαετίας ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες (…) Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσουν. Γιώργος Σεφέρης, Τελευταίος σταθμός, Ποιήματα, Ίκαρος Τριάντα μία Δεκεμβρίου. Έντεκα [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: Πέντε ταξίδια στην εποχή του κορωνοϊού
I Ταξίδια δύο τετραγώνων. Με πλοηγούς σκυλιά μικρά-μεγάλα. Βλέμμα αλαφιασμένο σ΄ έρημους δρόμους-εκθετήρια αυτοκινήτων. Καθένας [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: ένα αφήγημα
Αληθινή ιστορία πάρε μαζί σου το παιδί […] / και μάθε του να μελετά τα δέντρα. Γιώργος Σεφέρης, Μυθιστόρημα: ΙΖ΄ Αστυάναξ. Στο Ποιήματα, Αθήνα: Ίκαρος. Τη φύτεψε [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: ένα ποίημα
Ομολογία Να ζήσω. Να ζήσω θέλω. Για να κραυγάζω κάθε πρωινό, ζωή, το όνομά σου, και να καλπάζουν ζείδωρα ζευγάρια “ζήτα” ζαρκαδιών μες στην ψυχή μου, να [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: ένα ποίημα
ΟΦΕΙΛΕΣ Μπορεί να μοιάζουν τίποτε όλα αυτά: να γράφεις και να σε διαβάζουνε πέντε-έξι, να σιωπάς και να νομίζουν πως κραυγάζεις. Όπως, ωστόσο, κι αν το δεις, είτε αυτόκλητος [ … ]