ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ Στον Βασίλη Μηνακάκη   Όλα ενέργεια λοιπόν. Ουσία του κόσμου και αίτιό του τελικό. Κοίταξε εκείνο το λιοντάρι. Έχει ξεκρίνει τα σκυφτά βουβάλια ‒τόσο μα τόσο απασχολημένα επάνω [ … ]

ΣΠΟΥΔΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ “να που μ’ αρέσει κι αυτό το βουβάλι του μακεδονίτικου κάμπου, τόσο υπομονετικό  τόσο αβίαστο, σαν να το ξέρει πως δε φτάνει κανείς πουθενά” Γιώργος Σεφέρης, Ωραίο φθινοπωρινό [ … ]

Σε δρόμους γιορτινούς του ’20   Δε θέλω να μοσχοβολήσει νοσταλγία. Σε δρόμους γιορτινούς του Είκοσι πορεύομαι φτιασιδωμένους με στολίδια μυριάδες: στολίδια επηρμένα, που κατέλαβαν την πόλη και εξανδραποδίσαν τους [ … ]

Στον τελευταίο σταθμό της δεκαετίας ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες (…) Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσουν. Γιώργος Σεφέρης, Τελευταίος σταθμός, Ποιήματα, Ίκαρος   Τριάντα μία Δεκεμβρίου. Έντεκα [ … ]

                                                       I   Ταξίδια δύο τετραγώνων. Με πλοηγούς σκυλιά μικρά-μεγάλα. Βλέμμα αλαφιασμένο σ΄ έρημους δρόμους-εκθετήρια αυτοκινήτων. Καθένας [ … ]

Ομολογία     Να ζήσω. Να ζήσω θέλω.   Για να κραυγάζω κάθε πρωινό, ζωή, το όνομά σου, και να καλπάζουν ζείδωρα ζευγάρια “ζήτα” ζαρκαδιών μες στην ψυχή μου, να [ … ]

ΟΦΕΙΛΕΣ   Μπορεί να μοιάζουν τίποτε όλα αυτά: να γράφεις και να σε διαβάζουνε πέντε-έξι, να σιωπάς και να νομίζουν πως κραυγάζεις. Όπως, ωστόσο, κι αν το δεις, είτε αυτόκλητος [ … ]

 ΤΑΠΕΤΣΑΡΙΑ ΤΟΥ ’70 Στο παιδικό δωμάτιο ταπετσαρία του Εβδομήντα. Δωμάτιο βορινό, γεμάτο υγρασία. Να μένουνε στεγνά τα όνειρά μας. Να κρύβει τους κακοσοβαντισμένους τοίχους, μην αντικρίσουμε –μικρά παιδιά– τον Χρόνο [ … ]