Πάρε με όταν φτάσεις

                                          Στα θύματα & τις οικογένειες

                                                           που περιμένουν ακόμα

Πάρε με όταν φτάσεις.

Εδώ έχει πολλή μοναξιά χωρίς εσένα

Πάρε με, γιατί η αγάπη δεν έχει προορισμό

Νύχτα ταξιδεύει με φώτα σβηστά,

άνοδο κάθοδο σε ευθεία γραμμή

Στις ράγες της αγάπης διπλωμένος

χαμένος στην αποσκευή σου, κρυμμένη στη τσέπη σου

Θα ΄μαι πάντα η ζεστή πληγή σου

Πάρε με όταν φτάσεις

Πάρε με όπου φτάσεις

Πάρε με

Έτσι θα ταξιδεύω πάντα, χωρίς ταυτότητα

Λαθραία διαδρομή σ’ ανάποδο τρένο,

σ’ ανάποδο μέλλον που εκτροχιάζεται

και φέρνει πίσω το θάνατο.

Πάρε με όταν φτάσεις

Πάρε με, έχω πολλά να σου πω ακόμα

Ζ Υ Γ Ι

                                                                                                      στον Στέλιο Τζέη
Σαν μπαλόνι

Σηκώνεται στον ουρανό

Το πρωινό

Κι όσο περνούν οι ώρες

Η βαρύτητα του σώματος αλλάζει

Μέχρι να ΄ρθεί το βράδυ

Όταν τα ξέφτια της μέρας

Σωριάζονται φύλλα στο έδαφος

Για να τα βρει η νύχτα

Με τη δροσερή ανάσα της να τα φιλήσει

Να γίνουν πάλι τα χαράματα

Πολύχρωμα μπαλόνια

Του χρόνου που αιωρείται

Κρατώντας στο χέρι του

-μπαλόνι ή πέτρα-

Το ζύγι της ζωής μου.

ΑΡΡΥΘΜΙΑ

Γκρεμός  ουρανός

Ο ρυθμός του κόσμου

Πέτρες κατρακυλούν

Αγριοκάτσικα λουφάζουν

Στο φαράγγι στέρνο μου

Στη φουρτούνα καρδιά μου

Κυματίζουν σφυγμοί

Μουσικές αλαφιάζουν

Έτσι θα ζήσω

σ’ ένα  ατελεύτητο γράφημα

κι εσύ σκιά μου σιωπή

-βηματοδότη της ζωής μου-

μάταια θα ξετυλίγεις το μίτο

στο σκοτεινό λαβύρινθο της καρδιάς μου