Αλεξανδρινό
Φυσά γλυκά απ’ την Κορνίς
μα όταν σουρουπώνει
από την Λέπσιους την οδό
ακούς συχνά μελωδικές
κάτι πνοές υψιπετείς
που φέρνει ο αγέρας κατά ‘δω
καθώς φτερά απλώνει.
Είν’ η ψυχή του ποιητή
από την rue C. P. Cavafy
παγκόσμια κι ελληνική
μια έκφραση μοναδική
που στην ουράνια έκταση
της ιστορίας μας στιγμές
με πόνο κι αίμα γράφει.
