Η σελήνη δε φλογίζεται αλλά μόνο συ
ντύνεται μ’ ασήμι και συ με χρυσό
το φως της χαλαλίζει
το φως της χαλαλίζει
μα συ το χαρίζεις
Η σελήνη στον ουρανό και συ στη γη
μια κυρά σπάνιας ομορφιάς
και λαμποκοπάς ωσάν
και λαμποκοπάς ωσάν
ένας φάρος
όπως μια βάρκα καταμεσίς του πελάγου
όπως μια βάρκα καταμεσίς του πελάγου
Στο στήθος σου περιστέρια ξεχειμωνιάζουν
Από το στόμα σου δέντρα ξεφυτρώνουν
και σ’ έπλασαν τόσο ωραία
για την αιώνια ζωή
και ξανανθίζουν όλα τα ξερόδεντρα
και ξανανθίζουν όλα τα ξερόδεντρα
χάρη σε σένα.
