Γιώργος Μεταξάς: Έκθεση φωτογραφιών της Φρίντα Κάλο, στο MOMUS –Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης

Post author:Γιώργος Μεταξάς
Post published:25 Οκτωβρίου 2025
Post category:Ολίγα τινά / ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Στο λιμάνι της συμπρωτεύουσας, στην καρδιά της πόλης άρχισε απο τις 3 Οκτωβρίου 2025 στο ΜΟΜUS – Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης – μία ενδιαφέρουσα έκθεση Φωτογραφιών για την Μεξικανή ζωγράφο Φρίντα Κάλο, αυτή την χαρισματική καλλιτέχνη, αυτήν την διεθνούς φήμης Νοτιοαμερικάνα γυναίκα που, ενσαρκώνοντας την φεμινιστική έκφραση, μπόρεσε να εξωτερικεύσει το γυναικείο θάρρος, την αποφασιστικότητα, την επιμονή, την ομορφιά αλλά και την υπερηφάνεια ενός χειραφετημένου τρόπου ζωής.

Πρόκειται για μια έκθεση επιλεγμένων φωτογραφιών από το προσωπικό Αρχείο της Φρίντα Κάλο – το οποίο περιελάμβανε περισσότερες από 6.000 φωτογραφίες, σχέδια, γράμματα – την οποίαν επιμελήθηκε ο κορυφαίος φωτογράφος και Ιστορικός φωτογραφίας, γεννημένος στο Μεξικό το 1952, Πάμπλο Ορτίθ Μοναστέριο.

Οι φωτογραφίες της Φρίντα Κάλο δωρήθηκαν από τον σύζυγό της Ντιέγκο Ριβέρα (1886 – 1957), εξέχοντα ζωγράφο και μέλος του Κ.Κ Μεξικού, μετά τον θάνατό της το 1954, με την προϋπόθεση να μείνουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Οι επιλεγμένες (241) αδημοσίευτες αυτές ψωτογραφίες της Φρίντα Κάλο, αυτής της «αυτοδίδακτης σουρεαλίστριας», κατά τον Αντρέ Μπρετόν, πολλές εκ των οποίων είναι λήψεις των Νίκολας Μουράι(1892-1965), σημαντικού Ούγγρου φωτογράφου, της αξιοθαύμαστης Λόλα Αλβάρες Μπράβο (1907 – 1993), της Ιταλίδας μποέμ φωτογράφου Τίνας Μοντότι (1896 – 1942), αλλά και του Γερμανοεβραίου πατέρα της Γκιγιέρμο Κάλο ( 1871 – 1941), αναδεικνύουν την προσωπικότητα αυτής της τολμηρής, δυναμικής, αλλά συγχρόνως και ευάλωτης, τρυφερής και ευαίσθητης γυναίκας που σημάδεψε την Σύγχρονη Τέχνη με την ταλαιπωρημένη μα τόσο ξεχωριστή ζωή της αλλά και με το εμπνευσμένο ζωγραφικό της έργο.

Η Φρίντα Κάλο γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1907 στο Κογιοακάν του Μεξικού, και πέθανε την 13η Ιουλίου του 1954. Μικρή αρρώστησε από πολιομυελίτιδα ενώ, μετά από τροχαίο ατύχημα, υποβλήθηκε σε απανωτές εγχειρήσεις που στιγμάτισαν την ζωή της. Για μεγάλο διάστημα ζωγράφιζε ανάσκελα, καθηλωμένη στο κρεβάτι.

Όσο ζούσε, έκανε μόνο τρεις εκθέσεις των έργων της – στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στο Μεξικό. Το σπίτι όπου έζησε και δημιούργησε, το περίφημο «Γαλάζιο Σπίτι» σήμερα έχει γίνει Μουσείο.

Το έργο της μοναδικό και αναγνωρίσιμο, επηρεασμένο από την τέχνη των Ιθαγενών του Μεξικού αποτελεί ένα ισχυρό brand name μέσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Εκφράζοντας δε η ίδια με τον χρωστήρα της, τις τραυματικές περιπέτειες της ταραχώδους ζωής της με θάρρος, με αξιοπρέπεια και τιμιότητα θεωρείται σήμερα διεθνώς μία πρωτοποριακή καλλιτέχνης διεθνούς φήμης «μία πολιτικά ορθή ηρωίδα για κάθε τραυματισμένη μειονότητα», σύμφωνα με το Vanity Fair- 1995.