Ο Αντιστράτηγος της ποίησης – Μια αστείρευτη πηγή δημιουργίας
Για την πρώτη ποιητική συλλογή του Άρη Χαραλαμπάκη με τίτλο «Μετέωρη αγάπη» (εκδόσεις ΚΑΠΟΝ 2000) έγραψα στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Μεθόριος του Αιγαίου» το Καλοκαίρι του 2001:
«Η οδύνη του γονιού μπροστά στο νεκρό παιδί έχει καταγραφεί σε αριστουργήματα της ελληνικής γραμματείας. Ξεκινώντας από τον Ομηρικό θρήνο της Εκάβης και συνεχίζοντας με τον Βυζαντινό Επιτάφιο Θρήνο –που ενέπνευσε ποιήματα νεότερων ποιητών όπως το «Η μάνα του Χριστού» του Κώστα Βάρναλη και το «Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου- και φτάνοντας μέχρι τους θαυμάσιους στίχους του ποιήματος «Ο τάφος» του Κωστή Παλαμά για τον θάνατο της κόρης του, Τον ίδιο πόνο και την ίδια οδύνη για το αδικοχαμένο παλικάρι -τον 17χρονο γιο του Γιώργο, που έφυγε ξαφνικά σε τροχαίο το 1997- καταγράφει και ο γιατρός Άρης Χαραλαμπάκης στην αφιερωμένη στη μνήμη του πρώτη ποιητική του συλλογή».
Το τραγικό αυτό γεγονός στάθηκε η αφορμή να ανοίξει μια αστείρευτη πηγή δημιουργίας που έφερε στο φως τον πλούτο μιας ανεξάντλητης υπόγειας δεξαμενής.
Στα χρόνια που ακολούθησαν και μέχρι σήμερα εκδόθηκαν άλλες δεκαπέντε ποιητικές συλλογές του, οι τέσσερις από την οποίες είναι ποίηση για παιδιά.
Ποιος να μας το ’λεγε ότι ένας γιατρός καρδιολόγος, Αντιστράτηγος του ελληνικού στρατού, που υπηρέτησε στις ανώτερες θέσεις της υγειονομικής υπηρεσίας και ως διευθυντής στρατιωτικών νοσοκομείων, έκρυβε μέσα στο αυστηρό του παράστημα τόση ευαισθησία, αλλά και τόσο ταλέντο, που του έδωσε τη δυνατότητα να την εκφράσει με ένα ποιητικό έργο που ρέει αέναα εδώ και εικοσιπέντε χρόνια.
Την ποιότητα της ποίησής του μαρτυρούν οι επανειλημμένες βραβεύσεις με τις οποίες έχουν τιμηθεί οι ποιητικές συλλογές του. Δυο από αυτές, «Η καρδιά σε ποιητικούς ρυθμούς» και «Χειραψία με την αθανασία», τιμήθηκαν το 2022 με το Α΄ βραβείο στον Πανελλήνιο και Πανκύπριο Διαγωνισμό ολοκληρωμένου έργου της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Με το Α΄ βραβείο τιμήθηκε την επόμενη χρονιά και η ποιητική του συλλογή με τίτλο «Η ηχώ της απουσίας». Με Α΄ βραβείο έχουν τιμηθεί επίσης σε αντίστοιχους διαγωνισμούς άλλες επτά ποιητικές συλλογές του. Τέλος, με το Χρυσό Μετάλλιο Πνευματικής Αξίας Α΄ Τάξεως έχει τιμηθεί από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών για τη συνολική προσφορά του στα ελληνικά γράμματα.
Την τελευταία ποιητική του συλλογή με τίτλο «αέναη έλξη» (εκδόσεις Αγγελάκη 2025) αποτελούν δυο ενότητες. Τα δεκατρία ποιήματα της πρώτης ενότητας με τίτλο «Αγάπης δοξαστικό», είναι προφανές ότι αναφέρονται στη σύντροφό του και, κατά προέκταση, στους σταθερούς – μακροχρόνιους δεσμούς.
Στο ποίημα με τίτλο «Απλόχερη δόνηση» διαβάζουμε τους στίχους:
«Ο όρκος που δώσαμε μισόν αιώνα πριν
το αίμα μας φλογίζει
και ξαστεριές ξανοίγει
στης ζωής το πολύβουο θαύμα».
Στο ποίημα με τίτλο «Αθόρυβες σπονδές» διαβάζουμε τους στίχους:
«Το στοργικό και δυνατό δόσιμο
που αέναα λαμπυρίζει στα στήθια μας
ήλιους και σεληνόφωτα απαστράπτει
στο βάθος των ρυτίδων μας».
Από τα σαράντα έξι ποιήματα της δεύτερης ενότητας με τίτλο «Ωδή στον έρωτα», που είναι ανθολόγηση ερωτικών ποιημάτων από οκτώ ποιητικές συλλογές του, θα ξεχωρίσω δύο τετράστιχα.
Στο ποίημα με τίτλο «Ασπίδα στο βοριά» διαβάζουμε:
«Εγώ, εσύ κι ο έρωτας
αστέρια και λουλούδια
σε πέλαγα καινούρια
σαλπάρουμε μαζί».
Και στο ποίημα με τίτλο «Η αγάπη» διαβάζουμε:
«Η αγάπη αγάπη γεννάει
τις ζωές πλημμυρίζει με φως
τους πλανήτες στους ήλιους γυρνάει
στις καρδιές φέρνει ατόφιο ουρανό».
Η λέξη «αγάπη», που διατρέχει το σύνολο του έργου του, παίρνει στην ποίηση του Άρη Χαραλαμπάκη όλες τις διαστάσεις της: Την ερωτική, τη συντροφική, τη χριστιανική, την αγάπη προς τα παιδιά, προς την ιδιαίτερη πατρίδα του, προς τη φύση. Προμετωπίδα σε μια μελλοντική συνολική έκδοση της ποιητικής παραγωγής του θα μπορούσε να είναι η γνωστή φράση του αποστόλου Παύλου στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του: «Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών και κύμβαλον αλαλάζον».
Θα κλείσω αυτή τη σύντομη περιδιάβαση στην ποίηση του Άρη Χαραλαμπάκη με δυο λόγια για την εικονογράφηση των περισσότερων συλλογών του, και της τελευταίας, από τον φίλο του ζωγράφο Γιώργο Σταθόπουλο. Οι ονειρικές εικόνες του που κοσμούν τα εξώφυλλα και τις σελίδες τους, απογειώνουν την ποίησή του.
Εύχομαι στον συμπατριώτη μου δημιουργό να παραμείνει αστείρευτη η πηγή της ποίησής του.
